Mad About Mountains – Radio Harlaz

Hoes: 

Een fan kan je geen groter plezier doen dan nog een beter werkstuk te maken dan het vorige. Dat is precies wat Piet De Pessemier van Mad About Mountains heeft gedaan. Radio Harlaz is een droomplaat die het woord nostalgie weer een goede naam geeft. Het is tekenend dat ik naar de muziek luister op cassette, een van de formaten waarop Radio Harlaz is uitgebracht. Een medium dat past bij de traag voorbijglijdende alt. countrysongs uitmondend in tijdloze middernachtmuziek. Aan de lancering van Radio Harlaz is ook een fijn initiatief verbonden. Op 16/4 (Record Store Day!) vanaf 14 uur krijgen we een online radioshow op www.radioharlaz.be gemaakt door radio-iconen als Ayco Duyster, Jan Douwe Kroeske, Wouter Matelin, Lies Steppe, Wim Oosterlinck, Chris Dusauchoit… die hun eigen favorieten programmeren. We kijken er al naar uit. De gelijknamige plaat bezit trouwens een hidden track, al gaan we hier niet verrraden welke fijne cover je daar aantreft.

Mellyr Jones – 2013

Hoes:

Zo sterk als deze plaat begint, hebben we nog maar weinig geweten. “How to Recognise a Work of Art by Adrian Mellyr Jones” klinkt het en dan zijn we weg met een song die voor ons part het beste van de vroege Blur met de flair van The Divine Comedy combineert. Jolly good! Maar wie is die Mellyr Jones? De man blijkt een inwoner van Wales te zijn. Hij was een tijd lang de baas van Race Horses, een band die nooit hoge ogen gooide, maar die we hier toch vermelden omdat het einde ervan rechtstreeks heeft geleid tot 2013. Blijkbaar is Jones zijn verdriet in dat jaar gaan uitzitten in Italië en is hij vandaar teruggekomen met de songs voor deze cd. Jones heeft er ook zelfvertrouwen uit gehaald. Hij durft het hier immers aan om geregeld een compleet orkest van vrienden volledig live op te trommelen om de kamerpop gestalte te geven. De songs zijn compact, filmisch, scherp en persoonlijk.

Nada Surf – You Know Who You Are

hoes:

De groep die zichzelf heruitvond, zo staat Nada Surf bij ons te boek. En daar kunnen we nu aan toevoegen dat de heren met de inbreng van Doug Gillard (ex-Guided by Voices en Death of Samantha) als extra gitarist met de jaren ook beter worden. You Know Wo You Are zindert van de fijne popmuziekjes die je als luisteraar na één keer draaien niet meer uit de hersenpan krijgt. Het begint al verschrikkelijk goed met ‘Cold To See Clear’ waar de meerstemmige zang ons direct een gelukkig mens maakte en zo gaat het door met hoogtepunten als ‘Friend Hospital’ en ‘Out Of The Dark’. Niet dat dit gezelschap ooit al zwakke tijden heeft beleefd, maar om na 25 jaar nog zo’n frisse en relevante plaat te maken… Briljant.

Dan San – Shelter

Muziek uit het zuiden van ons land heeft het steeds lastig om hier gehoord en gewaardeerd te worden. Toch kan je niet om het werk en zeker de nieuwe plaat van het Luikse gezelschap Dan San heen. De band presenteert op Shelter een geheel eigen, intimistisch geluid waarbij vertrokken wordt vanuit hun vroeger indiefolkgeluid, maar nu soms steviger wordt uitgepakt. Dat heeft niets roeperig, maar werkt eerder als een trage verslaving. De muziek zit zelfs af en toe in de post-Radioheadsfeer. Tegelijk heeft Dan San niets van de grootstedelijke tics van die band en kan je gerust van een revelatie spreken. Wie meteen binnen wil gedraaid worden, legt eerst ‘Ocean’ op. Wat een nummer!

Brave Timbers – Hope

Hoes:

Ook al intiem, maar toch geheel anders uit zich de Britse duo Brave Timbers. Het gezelschap bestaat uit Sarah Kemp en Andrew Scrogham en de formatie brengt met Hope een tweede plaat uit. De instrumentale cd werd opgenomen in een Victoriaanse concertzaal en is een sterk staaltje van moderne ambient. Het algemeen gevoel is dromerig en pastoraal, maar de piano en de viool doen ook eigentijds aan. Dat komt onder meer doordat de strijkerspartijen duidelijk elektronisch behandeld werden (en op een of andere manier herinneren aan de late My Bloody Valentine!). De rust krijgt daardoor een sfeer mee die niet naar wegvluchten, maar eerder naar thuiskomen neigt. Welkom.

Oaktree – Dust

Hoes:

De Antwerpse producer Oaktree (Adriaan de Roover) start ook vanuit een pastorale omgeving. Hij slaat op deze wondermooie EP echter meer de richting in van de eletronica en zelfs beats. De plaat vertelt krachtig een verhaal waar de luisteraar maar al te graag in wil meegaan. De Roover uit zich hier als een jong talent met een argeloze bravoure waar velen in binnen- en buitenland op jaloers zullen zijn. De moeite!

Cavern Of Anti-Matter – Void Beats / Invocation Trex

Hoes:

En nu we volledig bij de elektronica zijn, mogen we zeker de nieuwste van Cavern Of Anti-Matter niet vergeten. Het is het vehikel van Tim Gane (ex-Stereolab en ex- McCarthy). Cavern of Anti-Matter biedt een verfrissende retrofuturistische sound aan die niet voor één bliep te vangen is. Denk aan Kraftwerk meets psychedelica meets technojazz. Krautrock maar dan wel eiegenwijs genoeg om er hard van te genieten. De muziek is niet allemaal instrumentaal (al zou dat wel mogen), dankzij gastbijdragen van Bradford Cox (Deerhunter) Sonic Boom (Spacemen 3) en Jan St. Werner (Mouse on Mars). Fascinerend, meeslepend en eindelijk ook gemakkelijk verkrijgbaar (wat niet met de vorige reeases van deze band het geval was). Ideale soundtrack voor een lange autorit of een al dan niet hectisch dagje thuis.