Eén ding moeten we Trouvé nageven. Hij is nooit op zijn lauweren blijven rusten. Project na project en een lange stroom –altijd interessante – platen bleven uitkomen waaraan de gitarist/schilder meewerkte. Avontuurlijk, veelzijdig en steeds op zoek naar nieuwe horizonten, zorgt hij er telkens voor dat je zijn naam in een ander perspectief ziet.
Dat is ook het geval met de debuutplaat van Tape cuts Tape. Trouvé speelt in deze band samen met Eric Thielemans (drummer, op dit moment bezig met ‘WeAreTheWorld’) en zangeres Lynn Cassiers, allebei actief in de improvisatiejazzscene. Improvisatie is dan ook het sleutelwoord bij deze debuutplaat (een vinyl-only release voor zover we kunnen nagaan). Toch refereert de muziek van het trio niet aan de usual suspects uit het wereldje. Tape cuts Tape verwijst zelf nadrukkelijk naar Cocteau Twins, This Heat, Eno, krautrock, singer-songwriters… Dit voorjaar zaten ze samen met producer Tom Pintens in de studio en nu valt het verrassend resultaat te horen.
Bij de eerste tonen van de plaat hoor je een freakerige gitaar, maar al snel bloeit uit de noise een schitterende trage song op die ‘Heavy’ heet, maar dat allesbehalve is. Een heldere, repetitieve gitaarlijn, trefzekere drums en de prachtige stem van Cassiers zorgen meteen voor een entree die we niet verwacht hadden. Bij ‘Petrol Blue’ spelen elektronica-effecten de hoofdrol, maar meteen zijn ook daar weer de alles sturende akoestische drumtikken van Thielemans en klinkt Lynn Cassiers ver in de mix. Ons deed het denken aan Portishead maar dan met een betere zangeres. Rudy Trouvé neemt de vocalen voor een deel voor zijn rekening op ‘Chosen Profession’ en het duet klinkt erg sterk, met in het tweede deel van de song als bonus Trouvés scheurende gitaar.
Meteen blijkt ook dat Tape cuts Tape de chaos graag in haar werk toelaat, maar ze mooi onder controle weet te houden. Soms lijken de songs slechts een schets, maar dat werkt wel doeltreffend, bij voorbeeld in de pure rocker ‘This Red’ die slechts bestaat uit een krachtige riff, drums, wat elektronica en sireneachtige vocalen. Maar de forte zijn de jazzy, folky songs met een psychedelische toets die de plaat overheersen. Ook de dubexcursie ‘Layers’ werkt wonderwel. Er duiken verder diverse oriëntaalse miniatuurtjes op en die geven het geheel een soundtrackgevoel mee, een dimensie die de plaat nog rijker maakt.
Wie voor het recente Dorléac-project van Spinvis en Geike Arnaert viel, moet beslist ook hier eens naar luisteren. De moeite.
Beoordeling: ++++
(Heavenhotel)
De plaat wordt vandaag 26/11 voorgesteld in Revista, Karel Rogierstraat, 47 (wijk Zuid) in Antwerpen.
