Marble Sounds – Tatou
Er was een tijd dat een Belgische plaat geen groter compliment kon krijgen dat dat ze niet Belgisch klonk. Die reflex komt soms bij ons terug aanzetten. We hadden het bij voorbeeld bij de tweede plaat van Marble Sounds Dear me, look up uit 2013. En de groep rond Pieter Van Dessel roept met Tatou datzelfde gevoel weer op. Tatou bulkt namelijk van de krachtige, subtiele liedjes ingelijst in bedwelmende arrangementen die nergens opdringerig zijn. De zachte kracht van een stel warme blazers en strijkers die ruggensteun geeft aan de mooie composities laat de luisteraar tintelend achter. Een vroeg indiehoogtepunt van het jaar en hopelijk de doorbraak van een band die er meer dan ooit toedoet.
Shearwater: Jet Plane and Oxbow
Een ander vroeg hoogtepunt van het jaar is de nieuwste, negende plaat van het Amerikaanse gezelschap Shearwater. Jet Plane and Oxbow is beslist het beste werkstuk dat de groep in haar 16-jarig bestaan maakte. Het komt doordat de gedrevenheid van natuurmens Jonathan Meiburg door de muzikanten – waaronder Danny Reisch, Brian Reitzell, Jenn Wasner, Cully Symington, Howard Draper, Jesca Hoop, Lucas Oswald en Abram Shook – gloedvol vertaald wordt. De folky aandoende passie drijft de songs voort als een waterrad in volle lente en zorgt ervoor dat de luisteraar lichtjes euforisch wordt.
The Besnard Lakes – A Coliseum Complex Museum
Van de wilde lentestroom naar de psychedelische meren van het Canadese The Besnard Lakes is een hele tocht. Toch lijkt ook deze band op haar vijfde plaat nog meer de draai te vinden in een universum dat refereert naar vroeger. We denken bij voorbeeld aan de sixties van Pink Floyd, gepaard met een neiging naar meer recente melodische avonturen à la My Bloody Valentine. Wat A Coliseum Complex Museum vooral zo goed maakt, is de fijne opbouw die het hele meanderende proces (dus toch een rivier…) van de songs uit doet monden in een heuse gitaarwaterval helemaal aan het eind.
Atmospheres – The Departure
Nog meer gitaren die de luisteraar meesleuren op de net voor de jaarwisseling uitgebrachte tweede plaat van het Belgisch-Franse gezelschap Atmospheres. Het palet van deze band heeft duidelijk haar wortels in de heavy school, maar zoals de groepsnaam het aangeeft, mixen ze deze met een heleboel elementen uit de ambient. Die op het eerste gehoor hachelijke balans weet de groep echter excellent uit te spelen. The Departure heeft ons dan ook verrast, iets wat het werkstuk gemeen heeft met de cd’s hierboven. Een groter compliment kunnen we niet aanvoeren.
