Wyatt zit al sinds 1973 gekluisterd aan een rolstoel na een val uit een raam. Het belette hem achteraf niet om een mooie carrière uit te bouwen waarbij hij onder meer samenwerkte met Brian Eno, Paul Weller, Pink Floyds David Gilmour, Philip Catherine en zelfs met Technotronics Jo Bogaert.

Wyatt scoorde twee keer een hit in zijn thuisland. Eén keer met een versie van ‘I’m A Believer’ en de andere keer met ‘Shipbuilding’ speciaal voor hem geschreven door Elvis Costello en Clive Langer. Aan zijn zijde was steevast de kunstenares Alfreda Benge die zijn hoezen schildert. 

De man zat altijd in de periferie van de jazz en de pop- en rockmuziek, maar heeft nog nooit teleurgesteld. Op ‘For The Ghosts Within’ werkt hij met de Israëliër Gilad Atzmon (jazzsaxofonist, onder meer bekend van zijn werk met Ian Dury, Robbie Williams, Sinead O’Connor en Paul McCartney. Tevens messcherp politiek schrijver en activist) en Ros Stephen (violiste, componiste en tangospecialiste bij het Britse Tango Siempre. Tevens schrijfster van het boek Violin Globetrotters).
 
Het trio combineert op deze plaat een aantal jazzstandards als Thelonius Monks ‘Round Midnight’ en Duke Ellingtons ‘In A Sentimental Mood’ met eigen composities. De Jiddische melancholie van ‘Lullaby For Irena’, geschreven door Atzmon en van tekst voorzien door Alfreda Benge, laat het Sigamos String Quartet en de arrangeurkunsten van Stephens mooi uitkomen.
 
Het titelnummer werd gezongen door Tali Atzmon, de Joodse vrouw van Gilad. ‘Where Are They Now’ is misschien wel het meest intrigerende punt van de plaat: een jaren twintig deuntje verandert plotsklaps in een rap uit het Midden-Oosten. Niet te verwonderen, als je de betrokkenheid van Atzmon (en Wyatt) bij de Palestijnse zaak bekijkt.
 
Naast het nieuwe werk en de oude standards keert Wyatt ook terug naar een paar nummers die hij al eerder opnam, daartussen het mooie – samen met Philip Catherine geschreven -‘Maryan’ (oorspronkelijk op ‘Schleep’ uit 1997) en ‘At Last I’m Free’ (het Chicnummer over de slavernij).
 
Afsluiten doet hij met het van Louis Armstrong bekende ‘What A Wonderful World’ en wonder boven wonder slagen de briljante muziek en Wyatts stem erin om toch ongeschonden optimistisch te klinken. 
 
Een heerlijke plaat die zowel tot genieten als nadenken aanzet. De ideale combinatie.
 
Beoordeling: ++++1/2
(Domino)
 
Legende:
-: om te vergeten
+: enkel voor fans
++: ongelijk niveau
+++: goed
+++1/2: zeker checken
++++: uitstekend
++++1/2: gegarandeerd in de eindlijst
+++++: plaat van het jaar