Hij zoekt de controverse niet op. Nee, de controverse vindt Morrissey – ex-zanger van de legendarische jaren tachtig band The Smiths – zelf wel. Al van bij zijn eerste interviews bleek hoe ‘s mans ideeën niet echt sporen met wat de meeste mensen denken. Het past niet in het beeld dat velen hebben van de huidige bekende figuren. Vroeger had je heiligen, waar de mensen naar opkeken en die zijn nu vervangen door levende iconen. Lieden die door een of andere kwaliteit –zingen, gitaar spelen, acteren, dansen… – met kop en schouders boven het maaiveld steken en daardoor bewonderd en soms zelfs aanbeden worden. (Merk dat de woorden iconen en aanbidden uit de religie komen…)

Oog van de storm

De consequentie is dan ook dat de heren en dames soms in het oog van een storm terechtkomen omdat ze voor de minste van hun uitspraken op een soms immens publiek platform terecht komen. Iedereen mag aan de toog meningen verkondigen en als je door vrienden omringd wordt dan zullen die ze wel weten te plaatsen. Zijn het vreemdelingen, dan zullen ze hoogstens hun schouders ophalen. Maar de zanger of de actrice die er buitenissige opvattingen op na houdt, oogst soms zware kritiek. Je kan daarbij opmerken dat ze net leven dankzij de publiciteit, maar toch moet het niet gemakkelijk zijn om zo door het leven te gaan. Zoals gezegd, heeft Morrissey al een hele controversegeschiedenis achter de rug die zijn carrière menig keer geen goed gedaan heeft. Zo werd hij eens jarenlang geboycot door de Britse muziekpers omdat hij uitspraken over de vreemdelingen in Engeland deed die op zijn zachtst uitgedrukt een hang naar de oude tijden verraadden.

Eclatant

Ook van zijn ideeën over het dierenleed zijn we al lang op de hoogte. Als hij dan een uitspraak* doet over de moorden op de kinderen in Noorwegen en die in één zucht verbindt met die van het dierenleed dat bepaalde fastfoodketens industrieel aanwakkeren, dan is dat op voor het grootste deel van de goegemeente misplaatst, maar volledig te kaderen in de denkwereld van Stephen Patrick Morrissey (52). De man is een overtuigd vegetariër sinds zijn elfde en huldigt de stelling dat als je van dieren houdt,  je hen dan ook geen leed wil berokkenen.
Daarbij komt ook zijn opmerkelijke kwaliteit om zaken zo te formuleren dat je er niet omheen kunt. Het heeft tot vele prachtzinnen in zijn liedjes geleid die voor altijd in het geheugen gegrift zitten van wie zijn songs kent. Zijn overtuigingen, gedrenkt in pessimisme, in combinatie met zijn eclatant taalgebruik, zorgen zo voor grote en kleine mediastormen. De laatste in de rij is in elk geval geen kleintje.
Ook al was zijn concert in Lokeren al maanden omgeven door publiciteit in verband met het niet verschaffen van vleeswaren op het festivalterrein van de Lokerse Feesten, toch werd er flink wat bij gepalaverd de laatste dagen voor zijn komst, net door de uitspraak. Het optreden lokte dan ook op flink wat internetfora reacties uit van mensen die vastbesloten waren om de man met paardenworsten (een Lokers streekgerecht dat best omschreven kan worden als grijze worsten in een soort van tomatensaus) te bekogelen. Daarbij kan je gerust de bedenking maken waarom iemand 32 euro over zou hebben om dat te gaan doen. Heel wat mensen kopen echter een abonnement voor de volledige feesten en zijn dus niet bepaald fan van alles wat er aangeboden wordt op het tiendaagse evenement.

Meat Is Murder

Ook de organisatoren wisten van waar de wind waaide. Ze namen het zekere voor het onzekere en lieten iedereen fouilleren aan de ingang. Mensen die eten en mogelijk gevaarlijke voorwerpen bij hadden, werden verzocht hun eetwaren aan een speciaal loket in te leveren. Het leidde tot soms groteske taferelen. Zo zagen we een BV (nee, zijn naam geven we niet, we houden immers niet van BV’s; ze leven bij gratie van hun bekendheid en we willen ze enkel beoordelen op wat ze werkelijk verrichten) in alle staten omdat zijn vriendin haar snoepgoed moest afgeven. Uiteindelijk bleken de voorzorgsmaatregelen doeltreffend, want Morrissey kreeg niets naar zijn karakteristieke kop gegooid, voor zover wij konden zien. Ook qua uitspraken hield hij zich gedeisd, al begon hij veelbetekenend met de vraag of we bereid waren om een risico te lopen. Kwam daarbij dat we van de man een korte (65 minuten) set kregen die nauwelijks zwakke momenten kende. Niet dat hij minder strijdbaar is, want tijdens het beroemde Smithsnummer ‘Meat Is Murder’ werden er beelden van verschrikkelijk dierenleed op de drie schermen geprojecteerd. Een straffe uitspraak hoefde hier niet bij en de vriendelijke sfeer waarin alles tot dan baadde, was plots verdwenen. Niet dat de toeschouwers vijandig werden. Nee, we denken liever dat zelfs de vleesliefhebbers op het plein heel even beseften wat de man te zeggen had. Voor de rest kregen we een mooie selectie – van de andere concerten uit zijn huidige tournee al bekend – uit zijn cataloog met onder meer schitterende versies van ‘There Is A Light That Never Goes Out’, ‘Alma Matters’ en ‘Everyday Is Like Sunday’ naast een mooie cover van Lou Reeds ‘Satellite Of Love’. De band speelde strak en leefde zich vooral uit in het tweede deel van ‘Meat Is Murder’. Een bis kon er niet af, spijtig genoeg. Voor de rest vonden we weinig graten in dit concert. Voortreffelijk, ondanks de controverse.

*”We all live in a murderous world, as the events in Norway have shown, with 97 [sic] dead. Though that is nothing compared to what happens in McDonald’s and Kentucky Fried Shit every day.”