Deep House combineert elementen uit de Chicago House met invloeden uit de jazz en ambient. John Roberts (Amerikaan die momenteel in Berlijn woont) maakte stilletjes naam met een rist mooie 12inch-singles in de afgelopen jaren. Ook als remixer gooide hij hoge ogen, recent nog met de sublieme deep house remix van Darkstar’s ‘Gold’. Toch verrast hij nu met ‘Glass Eights’ omdat de plaat ondanks haar rustige karakter zo rijk is aan melodieën en subtieler is dan een vuurvliegje. 

Roberts is niet zozeer een technische klankentapper, maar lardeert zijn elektronica graag met echte instrumenten die het geheel een neoklassieke toets geven. Onmiddellijk moesten we denken aan Jon Hopkins (die onlangs een fijne plaat maakte, samen met Brian Eno en Leo Abrahams), maar daar houdt het niet op. Ook namen als Mount Kimbie, Boards of Canada, Pantha Du Prince (met wie hij een label deelt), Vladislav Delay en zelfs (natuurlijk, met die titel) klassiek componist Philip Glass schuiven voor de geest als je tracks als ‘August’ en ‘Pruned’ hoort.
 
De man uit Ohio presenteert alles met een oogverblindende helderheid die sommigen misschien wat te eenvoudig zal lijken, maar subtiele accenten (violen, piano…) zorgen ervoor dat je als luisteraar op het puntje van de stoel blijft zitten.
 
Constante is dat dit een houseplaat is, dus diepe bassen alom en de rotsvaste neiging om alles dansbaar te maken, maar het compositorische talent van John Roberts tilt alles boven zijn niche uit. In één woord: schitterend. 
 
Beoordeling: ++++1/2
(Dial)