Cale was het archetype van de intimistische muzikant, die ondertussen één van de beste liedjesschrijvers en gitaristen van zijn generatie was. Cales aanpak van rootsy blues/folk had iets bedrieglijks: hij klonk heel relaxed, maar tegelijk was hij een topgitarist, bewonderd door al zijn generatiegenoten.

Zijn invloed was zeer groot. We denken maar aan zijn enorme betekenis voor Eric Clapton in de jaren ’70. Twee van Claptons grootste hits ‘Cocaine’ en ‘After Midnight’ werden door Cale geschreven. Vele andere bands (Santana, Spiritualized…) en artiesten (Johnny Cash, Captain Beefheart…) coverden zijn subtiele songs. Sommigen namen Cale zelfs als startpunt, niet in het minst Dire Straits’ Mark Knopfler.

John Weldon Cale werd geboren in 1938, maar raakte pas na zijn dertigste bekend bij een groot publiek. Dat kwam er in de eerste plaats door het feit dat Eric Clapton in 1970 Cales single uit 1966 ‘After Midnight’ coverde. In 1972 verscheen zijn briljante LP Naturally, voor velen de beste plaat die hij maakte. Het was meteen de intro van excellente langspelers als Really (1973), Okie (1974) en (onze favoriet) Troubadour (1976). Er zouden nog meer dan een dozijn platen volgen. Daaronder het recente The Road to Escondido (2006) samen met Eric Clapton, waarvoor hij een Grammy ontving.

Koen De Meester

PS: Voor wie het zich altijd al afvroeg: J.J. Cale koos voor die naam halfweg de sixties om niet verward te worden met John Cale van The Velvet Underground …