Nieuws, Cultuur, Interview, Sunday bell ringers -

Luisterpost: Interview met Belgische revelatie Sunday Bell Ringers

Soms verschijnt een plaat zonder veel heisa, maar blijft ze toch lang hangen. De eerste van Sunday Bell Ringers is er zo eentje. Als luisteraar word je in een geheel eigen fijne wereld binnengesluisd. Dat de groep uit ons eigenste België komt, maakt het luisterplezier enkel groter. Tijd dus voor een gesprek met voorman en songschrijver Joeri Cnapelinckx.

maandag 10 oktober 2011 19:56
Spread the love

Sunday Bell Ringers is de nieuwe incarnatie van Kawada, een band die een aantal jaar terug nog artist in residence in de AB was. Een eer die ze met Selah Sue delen. Joeri Cnapelinckx vertelt waarom de groep, ondanks de relatieve bekendheid, toch koos voor een nieuwe naam: “Ooit had ik een leraar op de toneelschool die Kawada heette. Een oude Japanner en een toffe man. Voor mij redenen genoeg om die naam te gebruiken. Achteraf ontdekte ik echter dat zowat iedereen in Japan Kawada heet. Als je die naam googelt, krijg je vier miljoen resultaten of zo. Kawada werd ook telkens weer gelinkt met wereldmuziek en zo klonken we totaal niet. In die periode had je verder nog Wawadadakwa (de band met Kobe Proesmans) en dat zorgde vaak voor misverstanden. We zijn dus al vrij snel naar een andere naam beginnen zoeken. Eigenlijk al bij onze eerste EP, maar we vonden niets beters. Daarna hebben we ook een full-cd uitgebracht als Kawada. Dat we nu toch van naam veranderden, komt omdat we muzikaal heel hard veranderd zijn. Het nummer ‘Sunday Bell Ringers’ hadden we al een tijdje en bij een brainstormsessie ontdekten we dat het ook goed klonk als groepsnaam.”

Hoe is dat liedje dan wel ontstaan?

Cnapelinckx: “Eigenlijk heb ik de frase uit de roman ‘Enduring Love’ van Ian McEwan: ‘The basket was right above our heads now, and we stood with arms upraised like Sunday bell ringers.’ In dat boek heeft hij het even over kleine boefjes die op zondag belletje trek spelen. Het is een opwindende, nostalgische kijk op de jeugd. Het nummer heeft dat ook, al is het nu een beetje vreemd, omdat het onze groepsnaam is. Daarom staan ook die jonge gamins op de hoes.”

Die hoes lijkt ook een statement: wij zijn niet braaf.

Cnapelinckx: “We vonden in elk geval dat Kawada een te keurig imago had en dus wilden we het nu een beetje stouter (lacht). Met onze naam hebben we – opnieuw! – een klein probleem. Sommigen denken dat er een of andere christelijke boodschap achter zit. Maar daar heeft het totaal niets mee te maken.”

Wat heeft de opmerkelijke verandering qua muzikale stijl veroorzaakt in jouw muziek?

Cnapelinckx: “Na de Kawadaplaat kreeg ik het besef dat we bij de opnamen veel te veel hadden laten liggen. Achteraf vond ik een aantal van mijn originele demo’s zelfs beter dan het eindproduct. Met Sunday Bell Ringers bleven we een heel stuk dichter bij de originele songs. Van mijn demo’s hebben we het meeste als basis bewaard. Zo bleef er een stuk van de originele vonk in de songs. Ik heb de band deze keer ook minder vrijheid gegeven, omdat ik vroeger na opnames vaak mijn eigen songs niet meer herkende. Dat wilde ik deze keer niet.”

Je zegt ergens dat deze plaat je een zeker IJslands gevoel heeft. Kan je dat uitleggen?

Cnapelinckx: “In de periode dat ik deze nummers schreef, luisterde ik wel erg veel naar IJslandse bands als Sigur Ros en dergelijke. Ik ben gek op post-rock in combinatie met heel mooie, ijle melodieën. Tegelijk besefte ik ook dat je dat sfeertje goed moet doseren of het wordt gewoon te veel. Het liedje ‘Sunday Bell Ringers’ heeft – achteraf bekeken – wel een zekere Arcade Fire-gevoel, maar het is niet representatief voor de rest van de plaat. Een song als ‘In The Belly Of A Whale’ bijvoorbeeld ligt daar mijlenver vandaan. Even leek het erop dat we twee platen gingen maken, één donkere en één popachtige, maar dat idee liet ik varen. Ik was gewoon blij met de liedjes en de uitdaging om daar een mooi coherent geheel van te maken. Ik heb trouwens een hekel aan hoe platen altijd een etiket opgekleefd krijgen. In de biografie hebben we – om dat te vermijden – bewust geen enkele referentie gestopt.”

‘Het is feller om te overleven als je niet door de grote media gedraaid wordt. Maar dat maakt het niet minder tof.’

In je teksten neem je blijkbaar geen politieke standpunten?

Cnapelinckx: ‘Ze zitten er deze keer niet bij. Een bewuste keuze, omdat ze heel abstract zijn. Op de Kawada-cd waren de teksten behoorlijk persoonlijk, maar deze keer koos ik vooral voor beelden. Daar zit geen politiek discours in. Ik vind het heel aantrekkelijk om een tekst niet te kunnen doorgronden. Ik speel ook in het duo De Anale Fase en daar zijn de teksten van Anna Vercammen dan weer enorm belangrijk.”

Je bent nu al een tijdje met allerlei bands aan de slag. Hoe voelt dat in het huidige muziekklimaat?

Cnapelinckx: “Eigenlijk kunnen we niet klagen. We worden gesteund door toffe cultuurhuizen. Radio 1 heeft zowel Kawada als De Anale Fase gedraaid en met deze plaat zijn we bij Duyster en Select aan bod gekomen. Met mijn andere band Tommigun is het een beetje hetzelfde. We zitten in een zeer fijne kring. Qua verkoop is het natuurlijk een andere zaak. Wij zijn geen Amatorski- of Balthazarverhaal en het is feller om te overleven als je niet door de grote media gedraaid wordt. Maar dat maakt het niet minder tof. De Anale Fase, Tommigun en Sunday Bell Ringers zijn actief in mijn tuinhuis. Ik vind het ongelooflijk cool om daar een soort van Factory te hebben.”

Waarom?

Cnapelinckx: “Je kan zo tenminste je eigen ding blijven doen, zonder druk. Het zorgt er ook voor dat je niet gefrustreerd geraakt. Soms begrijp ik wel niet waarom bepaalde zaken worden beslist. De grote media hebben blijkbaar altijd met geld en commercialiteit te maken. Daar ben ik helemaal niet mee bezig. Het is zelfs een reden om te rebelleren. Het circuit waarin wij ons bevinden draait tenminste nog echt om muziek.”

Sunday Bell Ringers (++++) is nu uit op Zeal Records.

Sunday Bell Ringers treedt op tijdens Autumn Falls Festival van 21 tot 27 november in divers e Brusselse zalen.
De groep speelt op 8 december in de Nijdrop in Opwijk.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!