Luisterpost: Interview Amatorski: ‘We stellen ons nu veel meer open’
Interview, Cultuur, Interview, Amatorski -

Luisterpost: Interview Amatorski: ‘We stellen ons nu veel meer open’

België leerde Amatorski kennen dankzij de Rock Rallyfinale 2010. Zonder prijs weliswaar, maar wel de meest besproken act. En recent bleek dat het viertal de soundtrack voor de in Cannes gelauwerde Belgische kortfilm ‘Badpakje 46’ gemaakt heeft en dat Moby hen méér dan ziet zitten. Hun nieuwe cd ‘TBC’ is bovendien excellent. Tijd voor een gesprek.

vrijdag 10 juni 2011 00:50
Spread the love

Belgische muziek neemt een steeds hogere vlucht, dat konden we vorige week nog van Sabam horen. Of we daar nu een groeiend chauvinisme moeten aan koppelen? Niet echt. Het is gewoon zo dat artiesten door de bloeiende binnenlandse live-cultuur de nodige ervaring opdoen en dat weerspiegelt zich in de muziek. Die is tegenwoordig van een fijn niveau. Het maakt het wel moeilijker om opgemerkt te worden. 

maaiveld

Eén jonge band die er alvast in geslaagd is om boven het maaiveld uit te komen, is Amatorski. Het gezelschap rond Inne Eysermans, Sebastiaan Van Den Branden, Hilke Ros en Christophe Claeys. 

De groep wist al te boeien met hun debuut ‘Same Stars We Shared’ en doet dat nog meer met hun nieuwste cd ‘TBC’. In een sprookjesachtige, elektronische setting worden brieven geschreven en persoonlijke verhalen verteld. Een sterke plaat, bestaande uit acht songs die de groep voor altijd een plaatsje in de Belpopgeschiedenis zal bezorgen.

veelgelaagdheid

De titel ‘TBC’ kan je op verschillende manieren uitleggen. ‘TBC’ staat onder meer voor ‘To Be Confirmed’, vaak te vinden op releaselijsten van platen als er nog geen titel vrijgegeven is of als de datum van verschijnen nog niet vaststaat. Maar evengoed is TBC natuurlijk een gevreesde ziekte, een game, kan het ‘to be continued’ – wordt vervolgd -, the bored club en nog meer dan 60 andere betekenissen hebben. Een uitsluitsel over de betekenis krijgen we in elk geval niet van de leden. Het illustreert het soort veelgelaagdheid waar Amatorski – zelfdepreciatie of geuzennaam? – in excelleert. Die veelheid vind je evengoed in de hoes (er bestaan twee versies van ‘TBC’) als in de muziek. Zowel qua klank –maar daar straks meer over – als qua omgeving. Amatorski maakte immers al muziek bij diverse kortfilms en ook bij theater. Vanwaar al dat multi-tasken?

Inne Eysermans (zang, toetsen, gitaar, glockenspiel): “Ik denk dat we daar gewoon voor openstaan en die zaken ook willen aannemen. Op een dag stond Wannes Destoop (de inmiddels bekende maker van Badpakje 16) voor de deur met de vraag om naar zijn kortfilm te kijken. Er was weinig tijd. Ik heb de film bekeken en toen toegezegd. Dat was niet eenvoudig, want het was tijdens de examenperiode en de soundtrack moest ook nog op één week tijd af zijn. Dat ging dus heel snel. Het was gewoon iets heel interessant om te doen en dat soort projecten trekken mij altijd aan. Ik hou er ook van om heel veel verschillende dingen te doen. Dit jaar heb ik voor mijn eindproject iets vrij experimenteel gedaan puur voor de uitdaging.”

Benader je op die manier ook je teksten? Is het schrijven van de nummers een literair proces of eerder een ventilatie van jouw persoonlijk gevoelsleven?

Inne: “Ik denk eerder het laatste. Zeker in het begin was het zo. Nu merk ik wel dat ik start vanuit het verhaal. Dat ik liever een verhaal aankleed met muziek. Het is ook logischer, maar vroeger was het net andersom. Ik merk daarin een soort van groeiproces.”

Ook de muziek lijkt veranderd. Vroeger leek Amatorski meer een akoestische band en nu speelt de elektronica een hoofdrol.

Inne: “Eigenlijk is er voor ons nooit een verandering geweest. In het begin hebben we heel veel uitgeprobeerd. Het lijkt misschien voor de buitenwereld zo dat we van koers veranderd zijn, maar voor ons liep alles tegelijk.”

Hilke Ros (contrabas, piano, cello): “Er ontstond misschien een verkeerde perceptie door de releases, maar voor ons zijn het allemaal delen van hetzelfde geheel. Nu moeten we wel aan een nieuw hoofdstuk beginnen. We hebben nu een reeks zaken uitgebracht en de cd voelt aan als een sluitstuk.”

Inne: ‘Er is wel veel veranderd. Het is nu veel meer een groepsgebeuren, waar het vroeger eerder een eenrichtingsverkeer van mij uit was.”

extern

Er is ook nog de evolutie op geluidsvlak. Enerzijds is er de keuze voor de lo-fi en aan de andere kant hebben jullie iemand extern gevraagd, de Britse producer Darren Allison die onder meer met The Divine Comedy, Belle & Sebastian en Spiritualized werkte. Op welke basis hebben jullie voor hem gekozen?

Hilke: “We zijn gewoon in onze platencollectie gaan kijken en daar kwamen we Darren zijn naam tegen. Op ‘Parades’ van Efterklang. We hebben hem gebeld en gemaild en zijn naar zijn homestudio gegaan. We wisten niet op voorhand hoe het zou klinken, maar het is supergoed meegevallen.”

Inne: ‘Twee jaar terug zouden we dat waarschijnlijk niet willen gedaan hebben: iets uit handen geven. Ook daar merk ik een evolutie: we stellen ons veel meer open. We vonden het belangrijk om materiaal dat je al zo lang in je handen hebt aan iemand extern te bezorgen. Er moest een andere kijk op komen. Achteraf was die andere visie ook heel interessant. Het echt meemaken hoe iemand aan je eigen muziek werkt, is heel leerrijk voor later.”

Cassettecultuur

Het geluid van de plaat is een verhaal apart met een duidelijke plaats voor lo-fi-opnames en dat eindproject van jou – SIDE A – SIDE B – SIDE A & B – gaat over de cassettecultuur. Hoe zat dat precies in elkaar?

Inne: ‘In deel één ervan heb ik een beetje in kaart proberen te brengen wat mensen nog weten over cassettecultuur en hoe ze erop terug kijken. Maar tegelijkertijd is er in Australië een hele bloeiende artistieke scène rond. In het andere deel heb ik de cassette gebruikt in een liveperfomance. Het medium fascineert me mateloos.”

Wat denk je van mensen die vinden dat het te nostalgisch is om nog met cassettes te werken?

Inne: ‘Het is een beetje dubbel. Er zijn heel veel mensen die er niet meer de schoonheid van inzien. Daarnaast heb je anderen die erop terugkijken en die er terug vragen over beginnen te stellen. Cassettes worden nu veel gebruikt in het creatieve proces door muzikanten, mixers en producers. Niet louter meer om dingen uit te brengen, al komt het natuurlijk nog wel voor. Maar het is ook mooi om op zoek te gaan naar de artefacten omdat ze vaak – qua vormgeving en dergelijke – juweeltjes zijn.”

De naam Efterklang (uit Denemarken) is daarnet gevallen, maar ik moet bij deze plaat ook denken aan de IJslandse groep Múm. Hun sound en die van ‘’TBC’ heeft raakvlakken. Vooral in de combinatie van elektronica en akoestische instrumenten, allebei warm. Kan je je daarin vinden?

Inne: ‘Ik ben zeker een fan van hen. Er is een verwantschap qua subtiliteit en de liefde voor een klanktapijt.”

Geen conceptplaat

Hoe is de songselectie voor deze plaat gebeurd?

Hilke: “Het is geen conceptplaat met een verhaal. Au fond is het een afsluiting van een periode. Er waren een aantal songs aanwezig en die hebben we nu afgewerkt. Het is niet zo dat we uit een berg liedjes een stel gekozen hebben.”

Nochtans zit er een duidelijke opbouw in de plaat, die met een kort stuk kakofonie plots opgebroken wordt. Als luisteraar pik je zoiets op. Er wordt duidelijk iets mee gezegd. Of niet?”

Hilke: “De volgorde is inderdaad logisch, vooral qua klank. De sound evolueert duidelijk naar het einde van de plaat, maar nogmaals: wij hadden geen groot concept.”

De plaat heeft wel twee hoezen met verschillende foto’s. Een van een jongen en één van een meisje. Is dat belangrijk? Moest er een vrouwelijke en een mannelijke kant zijn? Is er ook een verschil tussen de twee cd’s?

Inne: “ ’t Zou mooi zijn als er ook twee verschillende cd’s in zaten, maar dat is niet het geval. De foto’s op de hoes hebben we gewoon gevonden. We kennen die mensen niet, alhoewel binnenkort misschien wel…”

Er staat een ongetiteld nummer aan het einde van de plaat. Wat was de inspiratie daarvoor?

Inne: ‘Dat laatste nummer wou ik er oorspronkelijk gewoon niet op. “

Hilke: “Wij vonden dan weer wel dat het er wel op moest, maar we voelden ook wel dat het niet echt bij de rest van de plaat paste. Daarom dat het volgt na een stilte en niet vermeld wordt.”

Tenslotte. Deze zomer spelen jullie op een aantal prestigieuze plaatsen zoals Boomtown @ Ha’ en het Rivierenhof. Zijn jullie zenuwachtig?

Inne: “We hebben vorig jaar ook al op festivals gespeeld. Het is vooral belangrijk dat de omstandigheden juist zitten. Zo naar buiten te komen, zal ons ook helpen om de veranderingen die er zitten aan te komen, te kunnen kanaliseren en verder door te gaan. We kijken er al naar uit.” 

‘TBC’ (++++) is nu uit.

(Motion Music / Munich Records)

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!