I LIke Trains is het soort band dat niets van doen heeft met schreeuwerige statements. Dit Brits viertal kiest veeleer voor de diepte en doet dat door een mengeling van postrock (à la Mono), de scherpte van The National en referenties naar de betere eightiesgeluiden van James, Cocteau Twins en My Bloody Valentine. 

 Het resultaat is weelderige psychedelische postrock met een knipoog naar de donkerste New Wave. Niet dat het ooit gothic wordt, want de breed uitwaaiende songs blijven niet hangen in zwartgalligheid. Geregeld neigt de muziek van het gezelschap uit Leeds immers naar hoogtepunten als een vulkaan die gensters en lava uitspuwt. De stem van David Martin zorgt ervoor dat we soms denken aan Editors, maar de muziek levert door haar synthese van oud en nieuw minder een retrogevoel op. ‘We climb mountains to buy time only to find to our surprise that the higher we climb the further we have to fall’ zingen ze op ‘Broken Bones’. Laat ons zeggen dat I Like Trains hoog geklommen is, maar niet viel. Een meesterlijk plaatje. Beoordeling: ++++ I Like Trains speelt op zaterdag 15 januari 2011 in de Botanique