Bruce Bherman, al jaren te ondergewaardeerd songwriter, maakt muziek die dicht aanleunt bij de Americana, mede door het gebruik van vintage gitaren. Toch overstijgt hij op ‘Untagged Friends’ met gemak het epigonisme. De man schrijft immers zowel doorwinterde als catchy songs. 

 
Een deel van deze dubbel-cd werd opgenomen in Nashville onder de productionele leiding van Mark Nevers, producer van onder meer Lambchop, Andrew Bird  en Bonnie ‘Prince’ Billy. De hoofdmoot bestaat echter uit Belgische opnamen met ronduit knappe Belgische muzikanten als gitaristen Wowo Spaens, Fritz Sunderman en Sjoerd Bruil, pedalsteelgitarist Peter PDS, bassist Pieter Van Buyten en drummer Karel De Backer (samen de ritmesectie van Flip Kowlier). Lambchopbaas Kurt Wagner speelt op een aantal tracks dan weer gitaar, uit duizenden herkenbaar.
 
De man uit Gent vindt dankzij zijn indrukwekkende begeleiders de juiste balans tussen een gruizig geluid (‘Absinthe’), aanstekelijke luisterpop (‘Radiogirl’) en de verstilde laatavondsferen van bij voorbeeld ‘Rumours’ . Die laatste song trouwens met schitterend pianospel van Lambchops Tony Crow. 
 
Bherman etaleert op de eerste cd een hele rist aan stijlen die allemaal heel naturel aandoen. De afsluiter is zelfs een bureaublues –denk aan Lambchop meets Calexico – die ‘To The Office’ heet, met spookachtige backing vocals van Cortney Tidwell.  De tweede plaat bevat veelal tracks die reeds verschenen op de ‘Untagged’-EP en is over het algemeen rustiger dan de eerste. Als toemaatje krijgen we akoestische versies van drie tracks die eerder al het oor passeerden. Alsof na het hoofdverhaal nog een korte, interessante schets volgt. 
Wij werden in elk geval (opnieuw) aangenaam verrast. Bruce Bherman mag op zijn ‘Untagged Friends’ dan ook gepast trots zijn. 
 
Beoordeling: +++1/2