In tijden waarin de hype vaak beter dan de plaat is (denk maar aan de recente Daft Punk-heisa, een zwaarwichtige campagne voor een leeghoofdige doos) mogen we met plezier vaststellen dat een goede mediacampagne eveneens een mooie plaat kan opleveren. De uitvoerders zijn dan ook niet van de minsten. Boards Of Canada stond in het vorige decennium telkens garant voor de beste elektronicaplaat van de jaren waarin ze uitkwamen. En dat was niet niks. Omdat toen elektronica – veel meer dan nu – een aantal van de creatiefste muzikanten aantrok.

Terug met mysterie

Maar in de tweede helft van de jaren 2000 leek het ook voor Boards Of Canada genoeg geweest. De groep (die toch al zoveel hield van de obscuriteit) gleed totaal weg uit de media tot er dus met de recentste Record Store Day een heuse geheimzinnige campagne ingezet werd. Inleg: de naam op de lippen van elke alternatieve elektronische muziekfreak terugtoveren en dan een nieuwe cd uitbrengen.

Obscure gimmicks

Wie de naam Boards Of Canada kent, is haast automatisch fan. Net als (de postrockers van) Godspeed! You Black Emperor is Boards Of Canada één van de grote groepen die het luisterpubliek verdelen in ‘insiders’ en de rest van de mensheid. Cultbands zeg maar. Hun muziek komt nu eenmaal niet op de radio terecht en komt zonder flitsende – maar wel obscure – gimmicks. Boards Of Canada zijn bovendien erfgenamen van de moeilijker elektronica, de zogenaamde IDM, waar ze samen met iemand als Richard ‘Aphex Twin’ James tot het walhalla behoren.

Zappen

De nieuwe cd Tomorrow’s Harvest duurt ruim een uur en bevat ruim 17 tracks. Leuk is dat de heren met een brassband binnenvallen op de opener ‘Gemini’. Meteen een moment waar je beseft dat BOC je waarschuwt alles niet te ernstig te nemen. Ook de voor Boards Of Canada zo typerende elektronische stemmetjes duiken her en der op en geven een lichtere toets aan het geheel mee. Ook een constante: deze plaat is gevarieerder dan een avondje zappen, zeker voor de gevorderde elektronicafreak.

Eerste vonk

Verder valt ook op dat de groep meer naar haar eigen eerste vonk is terug gegaan. Dat is duidelijk Tangerine Dream en de klanken van Klustergenoten als Dieter Moebius en Hans-Joachim Roedelius. Tomorrow’s Harvest is dus voor alles een synthesizerwerkstuk geworden (en nee, dat is niet hetzelfde als een elektronicaplaat). Dat valt bij voorbeeld op tijdens ‘Jacquard Causeway’ dat met zijn schots en scheve synthesizers en suggestief ritme een eerste hoogtepunt is. Hetzelfde kan gezegd worden van de seventies vibe die door ‘Cold Earth’ heen klinkt. Dit is muziek die makkelijk als afstandelijk kan geïnterpreteerd worden, maar ze bevat eerder de onvaste melancholie van iemand die de wereld door een raam gadeslaat. Zacht, borrelend, nostalgisch. En tegelijk misschien milieukritisch, want zien we op de hoesfoto geen troosteloze oogst?

Zonder verpinken

Eén van de zaken die er steeds voor zorgde dat we Boards Of Canada indertijd zo goed vonden, was het feit dat het duo zonder te verpinken ronduit vlotte tracks kan afwisselen met tegen de musique concrète aanschurkende intermezzi. Het maakte luisteren naar bij voorbeeld hun meesterwerk Geogaddi (2002) nog steeds een ongrijpbare belevenis. In die mate is Tomorrow’s Harvest vooral een vervolg op vroeger. Voor ons geen bezwaar, deze nieuwe oogst valt namelijk niet te versmaden.

Koen De Meester

Tomorrow’s Harvest  is nu uit op Warp.