Cultuur, Recensie, CD-bespreking, Arctic monkeys -

Luisterpost: Arctic Monkeys ‘Suck It And See’

Arctic Monkeys? Was dat niet dat groepje dat even héél populair was en dan verdween? Het leek inderdaad zo te gaan na de derde plaat van het gezelschap, maar het verhaal krijgt met ‘Suck It And See’ duidelijk een andere draai. De grote hype (waartegen ze indertijd zelf waarschuwden) mag dan verdwenen zijn, maar nu groeit de nieuwe cd uit tot een van de leukste verrassingen van het jaar.

zaterdag 4 juni 2011 12:07
Spread the love

Voor wie niet mee is: Arctic Monkeys debuteerden als tieners met de uiterst succesvolle debuutplaat ‘Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not’ (2006). Snel volgde ‘Favourite Worst Nightmare’ (2007). Beide platen kunnen omschreven worden als messcherpe poprock. Maar in 2009 leek het afgelopen met de ‘oude’ Arctic Monkeys. Voor ‘Humbug’ zochten ze onder meer Josh Homme van Queens of the Stone Age als producer op en het resultaat klonk soms als een druilerig stoner-uitstapje vol twijfels. Daarbij kon je wel horen dat ze hun talent nog niet verloren hadden, maar dat de nieuwe kleren van de keizer hen slecht zaten. De vierde cd ‘Suck It And See’ is echter –gelukkig – heel wat beter dan de enkel buiten Engeland controversiële titel doet vermoeden.

Tintelpop

We geven toe dat we héél blij waren met de opener ‘She’s Thunderstorms’: briljante tintelpop met hints naar Morrissey, The Byrds en Television Personalities. Dit was het soort van tijdloze muziek waarmee we onze luisterdagen graag vullen. Nochtans vreesden we het ergste. We hadden immers enkel ‘Brick By Brick’ (gezongen door de drummer van de groep, altijd gevaarlijk) als voorbode gehoord. Die track suggereerde dat ze doorgingen in de stijl van de voorgaande plaat en elke tekstuele verfijning (waarvoor ze nochtans bekend staan) over boord hadden gegooid. Niet dus. De hele plaat is één feest van knappe songs, al dan niet in een heavy of een light uitvoering, maar vooral melodisch en geïnspireerd.

Nieuwe balans

Op ‘Suck It And See’ keert de groep dus deels terug naar de sound van de eerste platen. Echter niet zonder resten dat er nog resten van ‘Humbug’ te bespeuren zijn. Die nieuwe balans doet wonderen. ‘Don’t Sit Down ‘Cause I’ve Moved Your Chair’ is duidelijk zo’n nummer dat geniet van het hervonden vertrouwen: heavy, melodieus en toch geen doorslagje van QOTSA. Wie op zoek gaat naar hoogtepunten zal hier gemakkelijk zijn gading vinden: afsluiter ‘That’s Where You’re Young’ en het titelnummer bijvoorbeeld zijn briljante popsongs waar elke Britpopband een contract met de duivel voor wil tekenen. Zanger Alex Turner toont zich hier en ook op de meeste andere tracks van zijn beste kant met uiterst doorwrochte teksten en rake observaties vol humor (voorbeeldje: ‘Our love is like a studded leather headlock / your kiss, it could put creases in the rain / You’re rarer than a can of dandelion and burdock / and those other girls are just postmix lemonade’).

En nu we het toch over de titel hebben: niet-anglofielen weten waarschijnlijk niet dat ‘Suck It And See’ in Groot-Brittannië voor de meerderheid van de bevolking verwijst naar wat je moet doen met snoepjes en dankzij het dubbelzinnige karakter vooral grappig is. Zo heeft de rest van de wereld het echter niet begrepen, inclusief Amerika waar bepaalde winkelketens de titel op de hoes nu afplakken.

Maar laat ons dat toch niet afleiden van wat een van de verrassingen van het jaar is: een groep die leek weg te kwijnen keert terug in volle glorie. Nu op onze stereo.

Beoordeling: ++++

(Domino)

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!