Richard Skelton is sinds een paar jaar een van de grote namen in de alternatieve instrumentale muziek. Vooral met A Broken Consort, maar ook onder eigen naam en onder pseudoniemen als Carousell, Clouwbeck, Heidika en Riftmusic heeft hij zich – zonder enig greintje assertiviteit – langzaam onderscheiden van het gros van de muziekmakers. Skelton laat zijn muziek hoofdzakelijk verschijnen via zijn eigen Sustain – Release Label, al zag er ook werk van hem bij Type Records en Tompkins Square het daglicht. 

Een van de kenmerken van de platen op Sustain – Release is dat ze in kleine oplagen worden uitgebracht (enkele honderden exemplaren maximaal) en telkens van een uiterst delicate handgemaakte hoes voorzien zijn. Om ze te kopen bij Sustain – Release, moet je zelfs Skelton zelf mailen en je krijgt een persoonlijk antwoord. De artiest mailt zelfs later terug om te vragen of de release goed aangekomen is. Dat soort van persoonlijk contact is duidelijk onderdeel van de filosofie van deze muzikant en schrijver. Skelton begon met het eigen label trouwens ter nagedachtenis van zijn vrouw, de kunstenares Louise Skelton die in 2004 overleed. 

In zijn werk spelen tijd en plaats een belangrijke rol. Zij bepalen hoe de muziek klinkt en geven ook een richting aan de schitterende hoezen die ontelbare keren aantrekkelijker dan een mp3 of een plastic doosje zijn. 

Zo te zien moet Ulpha, een plaats in het Noord-Engelse Cumbria een heel mooie wat desolate streek zijn, De titel van de plaat ‘Wolf Notes’ verwijst trouwens naar Ulpha, dat zoveel als ‘de heuvel die vaak door de wolven wordt bezocht’ betekent. ‘Wolf Notes’ zijn trouwens ook bepaalde boventonen die een snaarinstrument produceert, wanneer de noten de natuurlijke frequentie van het instrument benaderen. In de muziek van Skelton spelen deze noten duidelijk een belangrijke rol. 

De plaat zelf komt heel traag tevoorschijn met het openingsstuk ‘Inception’ en het thema ontwikkelt zich langzaam door in de drie volgende delen die ‘Rise’, ‘Decline’ en ‘Rest’ heten. De bezwerende akoestische muziek (raakpunten zijn er onder meer met  Arvo Pärt en Jóhann Jóhannsson) wordt na verloop van tijd vergezeld van Autumn Richardsons prachtige stem die de melodie overneemt en steeds prominenter wordt. Afgesloten wordt er met ‘Return’ dat in dezelfde ingetogen sfeer een nieuw thema aansnijdt. Muziek die even broos als kostbaar is.

Beoordeling: ++++1/2

(Sustain – Release)