Nieuws, Cultuur, Recensie, An Pierlé, Strange Days -

LuisterPost: An Pierlé – Strange Days

De Genste zangeres en pianiste An Pierlé keert na drie jaar terug met een nieuwe cd. Deze keer niet met een band, maar solo met haar geliefde piano. En dat is een troef die kan tellen.

dinsdag 19 februari 2013 23:30
Spread the love

Het valt niet te ontkennen, een pianist(e) klinkt het meest indrukwekkend als hij of zij enkel met het hoogsteigen instrument aan de slag gaat. Live of in de studio. We denken bij voorbeeld aan de keren dat we Nick Cave, John Cale of Joe Jackson solo aan de piano zagen optreden of aan de eerste plaat van An Pierlé 15 jaar terug. Die vaststelling wordt nu weer gestaafd door de nieuwe Strange Days-cd van de Gentse zangeres. Daarop voert de piano de boventoon, naast – natuurlijk – de stem van Pierlé zelf.

Naakt

Niet dat we Pierlés werk met White Velvet niet konden smaken, maar toch bezit deze aanpak van een artieste met haar piano een poëtische directheid die de muziek zoveel echter maakt. De spaarzame toevoegingen van producer Koen Gisen staan trouwens volledig ten dienste van de stem en piano. Deze naakte methode is ook ongenadig: de songs moeten gewoon erg goed zijn of de aandacht van de luisteraar verdwijnt al snel. Dat is op Strange Days dan ook niet het geval.

Open landschap

Pierlé blijft één van onze betere songschrijvers en als ze een cover kiest dan zet ze die genoeg naar haar hand om de luisteraar mee te laten gaan in het verhaal. Voor deze plaat zocht ze ‘It’s A Shame’ van Talk Talk uit. Ze had daarbij het meesterlijke idee om het liedje aan te pakken zoals de latere Talk Talk, de band die van synthesizers doorgroeide naar het geluid van een stil, open landschap. Geslaagd dus en dat is voorwaar geen koud kunstje.

Bombardement op Dresden

Maar ook de eigen songs zijn bijzonder sterk. We denken aan ‘Suburban Skies’ dat over de bombardementen op Dresden aan het einde van Tweede Wereldoorlog handelt of de opener ‘The House of Sleep’ dat de toon voor deze luisterplaat mooi zet. In ‘Coming Of Age’ lijkt ze een balans te maken van haar leven en dat op een manier die herinnert aan het meer ingetogen werk van Marianne Faithfull, zoals die dat liet horen op haar meesterwerk uit 1987 ‘Strange Weather’ (toeval?). Trouwens: in de schaduwen kijken natuurlijk ook andere grote madammen mee als Kate Bush, Tori Amos en zelfs Joni Mitchell. Ook zij zullen enkel goedkeurend kunnen knikken bij deze tour de force.

Koen De Meester

Strange Days is nu uit op PIAS.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!