Cultuur, Recensie, CD-bespreking, Amos Lee -

Luisterpost: Amos Lee ‘Mission Bell’

Amerika blijft muzikaal onuitputtelijk. Uit de countryrockhoek stellen we deze week de nieuwste cd van Amos Lee voor. Deze singer-songwriter uit Philadelphia brengt zijn mooie platen zowaar op jazzlabel Blue Note uit.

donderdag 27 januari 2011 00:00
Spread the love

Amos Lee verscheen in het zicht rond 2002. De man had al snel een contract vast bij jazzlabel Blue Note en in die periode vertoefde hij in de middens van Norah Jones. Die grote madam droeg trouwens piano en vocalen bij aan zijn titelloze debuut uit 2005. ‘Mission Bell’ is inmiddels de vierde cd die hij uitbrengt. Een plaat die americana uitademt in alle poriën en daardoor beslist tijdoos aanvoelt. 

Een voorbeeld daarvan is de opener ‘El Camino’ die in de muziek heel even een paar Mexicaanse trompetten meekrijgt, maar daarnaast profiteert van Lees stem die herinnert aan ‘Sweet Baby’ James Taylor. Gegeven dat ons terugflitste naar de typische sound van de seventies. De periode van de intelligente singer-songwriters vergezeld van een akoestische gitaar die zo van achter een kampvuur geplukt werden. Amos Lee is echter te jong om die tijden aan den lijve meegemaakt te hebben. In zijn handen klinkt de muziek ook niet als een pastiche of een kopie, maar volslagen naturel. 

‘Windows Are Rolled Down’ ervaren we bij voorbeeld als de rockende lezing van Lambchop en belandt zo niet ver uit de buurt van Midlake. Al doet Lee’s stem hier meer aan oude countryrockers genre Kris Kristofferson denken. Ook hier word je als luisteraar door de elegante productie en de ruimte (denk aan een westernlandschap) mooi ingepakt. Lee is een man die weet hoe je een song breed moet borstelen en trekt zich niets aan van wat hip is. Daardoor komt deze plaat ook geloofwaardig over. 

En het lijkt verder alsof de man zich als een volbloed acteur aan zijn liedjes aanpast, want in ‘Violin’ klinkt de stem minder donker gebronsd, maar eerder klaaglijk als een jongere versie van John Prine. Een straf staaltje waarbij de pedal steelgitaar de stem mooi echoot. Op die song is trouwens Sam Beam van Iron and Wine aanwezig. 

Het is niet de enige gast van betekenis, want ook de heren van Calexico (in wiens studio deze plaat werd ingeblikt), de machtige Lucinda Williams en Priscilla Ahn (die we onder meer kennen van haar werk met singer-songwriter William Fitzsimmons ) leveren een bijdrage. Zelfs country-icoon Willie Nelson maakt zijn volstrekt unieke opwachting in de reprise van ‘El Camino’. 

Een fijne, warme ervaring die niet alleen would-be cowboys zal aanspreken.

Beoordeling: ++++

(Blue Note)

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!