10 voor 2014

LuisterPost: 10 platen die u moet gehoord hebben in 2014

Tien platen die te veel onder de radar bleven in 2014.

vrijdag 26 september 2014 13:12
Spread the love

Ergernis. Niet alleen omdat kunst tegenwoordig synoniem
staat aan besparen of dat het grootkapitaal U2 zomaar kan binnenbreken in onze
iTunesbibliotheek, maar evengoed omdat mensen vaak al de verkeerde rommel
opgelepeld krijgen in de mainstream media. Daarom ook deze verzameling, die voorbijgaat aan het vluchtige en het futiele en die is ontstaan uit vaak maandenlang herhaald luisteren. Opvallend: de meeste van deze releases laten zich het
best degusteren op vinyl. 

1. Strand of Oaks – Heal 
Geen debuut, maar reeds de vierde plaat van de Amerikaanse
singer-songwriter Timothy Showalter. Toch is Heal een verrassing, want buitengewoon sterk. Louter goede songs èn
een enorm gevarieerde sound. Zet bijvoorbeeld naast de tijdloze rock van
‘Goschen ‘97’ (een kruising tussen de Buzzcocks en Blue Oyster Cult)
synthesizergeluiden uit de jaren ’80, NUfolkballads en gitaarwerk dat Neil
Young naar de kroon steekt qua grandeur. Het past niet samen op papier, maar
Showalter slaagt erin om het aannemelijk te maken. Geen retro, maar pure
renaissance. 
(Dead Ocean) 
Optreden op 27 september in Trix (uitverkocht)

2. The Men – Tomorrow’s
Hits

Meest onderschatte band van dit decennium, onterecht
genegeerd door muziekjournalisten van het soort waaruit de kennis bestaat van de
laatste wikipediabladzijde die ze bekeken. Deze vijfde LP van het Amerikaanse
gezelschap bestaande uit louter songschrijvers (!) trekt de invloeden van deze
in oorsprong punkrockband verder open. Zo horen we duidelijk sporen uit de
klassieke Amerikaanse rock, maar met heel wat meer energie dan de meeste tradrockers
kunnen opbrengen. Verwacht dan ook niet alleen een andere kijk op the usual, maar evengoed tussen al dat
jong geweld een reep lapsteelgitaar of een felle mondharmonica. 
(Sacred Bones Records)
Te zien in Maison des Musiques in Brussel op 21 november.

3. Pink Mountaintops – Get
Back

Van een klassieke titel gesproken. De Canadees Stephen
McBean (gelieerd met Black Mountain) brengt zijn vierde plaat uit met de hulp
onder meer van J. Mascis en Annie Hardy, de zangeres van Giant Drag. Ook deze
muziek zit op een kruispunt tussen diverse stijlen en net als bij de twee
vorige platen van Pink Mountaintops lijkt deze vorm van rockmuziek de meest
aantrekkelijke op het moment. We zweren bijvoorbeeld dat het lijkt alsof Arno
in een van de nummers passeert, terwijl even verderop ‘Through All The Worry’ zich
als één van de nummers van 2014 in je langetermijngeheugen boort.
(Jagjaguwar)

4. Yadayn – Vloed
Yadayn betekent in het Arabisch ‘twee handen’ en is het
project van Gowaart Van Den Bossche, gitarist bij het Gentse Zura Zaj. Yadayn
staat voor sublieme gitaarmuziek met een rustgevend karakter en wordt daardoor
al eens bij de neoklassieke golf (denk aan Nils Frahm, A Winged Victory For The
Sullen…) ingedeeld. Voor ons niet gelaten, want Vloed is onverslijtbaar en bevat pure Natuurmuziek (met titels als
‘eb’ en ‘vloed’ niet zo verwonderlijk). 
(Navalorama Records)
Te zien op 27 september om 15 uur in Komma in de Lucht in
Kortrijk

5. Eric Thielemans – Sprang
Tijd voor een solo-percussieplaat! Toegegeven, zoiets klinkt
behoorlijk ernstig, maar dan had u buiten vermaard Belgisch percussionist Eric
Thielemans (onder meer actief in lidlboj, het Jozef Dumoulin trio, Tape Cuts
Tap, The Love Substitutes EARR…) gerekend. Op Sprang krijgen we een zalige zachte vloedgolf van allerlei
slaginstrumenten zonder dat het ergens ook maar lauw wordt. Muziek die provoceert
door haar bedachtzaamheid, maar tegelijk spontaan klinkt en ondertussen tegen
de luisteraar aanschurkt als een jonge kat. 
(Miasmah Recordings)

6. Lost Union – Lamentations
Belgische viertal met wortels in de streetpunk en de
hardcore, maar ondertussen door tal van andere invloeden steeds unieker
klinkend. Dit is bij wijlen snoerharde muziek, maar met een hijgend hart op de
juiste plaats (‘anarchisme, ecologie, anti-kapitalisme, -racisme en –seksisme’).
Voor wie denkt dat politieke muziek zich hedendaags nog enkel vertaalt in
onbeluisterbare backdoortrashpunk vormt deze Lamentations een fraaie antithese. 
(Eigen uitgave/Anarchotic Records/Suburban Whitetrash
Records/Maier Hansen Gennrich)

7. Avi Buffalo – At Best Cuckold
Pseudoniem van de Amerikaanse muzikant Avigdor
Zahner-Isenberg die het genre van de jengelende poprock weer leven inblaast.
Zonnig, maar bijzonder beklijvend en daar zit de melancholieke ondertoon van
dit werk voor veel tussen. Muziek die heerlijk weghapt door de frisse melodieën
en zo ongenadig tijdloos klinkt. 
(Sub Pop)

8. Angel Olsen – Burn
Your Fire For No Witness

Behoorlijk obsessief, zo zou je het oeuvre van de
Amerikaanse zangeres Angels Olsen gerust kunnen omschrijven. Intelligent ook,
want Olsen kan cynisch zijn als ze dat wil, maar met een knipoog. De scherpe
randjes op haar nieuwste Burn Your Fire
For No Witness
laten verder
horen dat Olsen zichzelf nog de rest van de wereld spaart. Een plaat die
niemand onberoerd laat: intens en fragiel onbehouwen.
(Jagjaguwar)

9. Earth – Primitive
And Deadly

Het verhaal van Earth omspant reeds 25 jaar en de groep rond
Dylan Carlson en drumster Adrienne Davies moet zowat de ultieme heavy ervaring
zijn. Muziek die steeds monumentaal klinkt, maar tegelijk een vreemde soort
schoonheid hoog in het vaandel voert. Anno 2014 klinkt de groep pregnanter dan
ooit en dat niet alleen door het opduiken van Mark Lanegan in de gelederen. Ook
Bill Herzog (Sunn 0))), Joel RL Phelps, en Brett Netson (Built To Spill,
Caustic Resin) & Jodie Cox (Narrows) voeren mee de elektrische stormen Primitive And Deadly aan. 
(Southern Lord Records)

10. Dr. John – Ske-Dat-De-Dat…The
Spirit of Satch

Een eerlijke plaat als er ooit een was. New Orleans-coryfee
Dr. John (Malcolm John Rebennack Jr.) gaat al sinds jaren ’50 hard. Dit is een
ode aan Louis ‘Satchmo’ Armstrong in de typische melting pot-stijl van The Nighttripper. Verwacht dus niet
alleen waanzinnig goede blazers, tintelend pianowerk, maar evengoed funk- en
hiphopinvloeden die zich als een voodoobezwering rond de overbekende jazznummers
draperen. Puur genieten en dat afkomstig van een 73-jarige legende
(Concord Records)

take down
the paywall
steun ons nu!