Het overlegcomité heeft zondag 19 juli geen doortastende maatregelen genomen in de strijd tegen het coronavirus. Men hield het op meer controle van de bestaande regels en op de verantwoordelijkheid en discipline van de burgers. Dat was weinig geruststellend. Het overlegcomité van gisteren toonde toch iets meer beslissingskracht. Het is evenwel nog wachten op de Veiligheidsraad van donderdag voor het definitieve plaatje van maatregelen.
Men besliste zondag ook om de processen bij de contacttracing te versnellen. Ik rangschik dat onder de klassieke dooddoeners. Het geldverslindend systeem rammelt al een ganse tijd aan alle kanten ! Waarom ? Heel eenvoudig omdat men bij het uittekenen van het concept geen rekening gehouden heeft met de essentiële basisprincipes van contactopsporing. Gans het systeem zou moeten gereorganiseerd worden met de basisprincipes als pijlers. Maar komt dat in deze fase van de gezondheidscrisis niet te laat ? Daarom mogen we ons bij wijze van spreken gelukkig achten dat bepaalde provincies en gemeenten door de heropflakkering het heft in handen genomen hebben.
Hoe een dergelijke contactopsporing moet opgezet worden, legde de medisch directeur Wouter Arrazola de Oñate van de VRGT haarfijn uit in de Terzake van 16 juli. Reeds in april gaf hij vanuit de jarenlange ervaring van het instituut met het opsporen van tuberculose en luchtwegeninfecties gouden tips. De tracing moet lokaal verankerd zijn, geen drukbemande call centers inschakelen, casemanagers volgen nauwgezet het infectienetwerk op, etc. Onbegrijpelijk wordt het wanneer ik hem hoorde verklaren dat de overheid met zijn nota totaal geen rekening heeft gehouden ! De epidemioloog uitte terecht zijn ongenoegen dat er niet geluisterd wordt naar de experten (taakgroep ‘Tracing’).
En wat met Karine Moykens ? Ze werd door Beke met heel veel tromgeroffel als hoofd van de Vlaamse Taskforce aangesteld. Als secretaris-generaal van het Departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin leidt ze ook het Interfederaal Comité Testing & Tracing. Het lijkt me een dame die doorheen haar oneindige woordenvloed weinig tegenspraak duldt, dus veeleer het autoritaire leiderschapstype. Recentelijk beloofde ze kwaliteitsverbetering op het vlak van dataverzameling, van informatiedoorstroming en van registraties. Afwachten is de kritische boodschap. Als hoofd van de tracingdienst is ze zonder meer in haar opdracht mislukt. Zou het dan niet beter zijn de eer aan zichzelf te houden en je te laten vervangen ?
Slotsom: er is werk op de plank voor de onderzoeksjournalistiek om het falen van het systeem uit te spitten. Waarom luisterde men niet naar het VRGT en bij uitbreiding naar de experten van de taakgroep ‘Tracing’? Wat is daar de reden voor ? Welke belangen speelden hier ? Wie zijn de sleutelfiguren die dwars lagen? Het kunnen inkijken van de verslagen van de taakgroep zou in eerste instantie al een cruciale stap kunnen zijn in dit onderzoek.
