Luckas Vander Taelen neemt in De Standaard van 6 juli 2021 stelling binnen het hoofddoekendebat in ons land.
Wellicht is dit persoonlijk een moedig profileren tegen Ecolo, maar krijgen we in het opiniestuk inzage in het debat binnen Groen-Ecolo over dit maatschappelijk debat?

Hij verwijst in de discussie over het gewicht van een religieus kenteken naar het surrealisme van  Ceci n’est pas une pipe. In de plaats van de verwijzing naar René Magrittes La trahison des images, een stukje stof en een hoofddoek, lijkt me vandaag vooral een analyse van het debat zinvol. La trahison du débat ?

Een religieus kenteken dragen verwijst in onze open samenleving naar de identiteit van de drager. Vlaanderen is de Katholieke hegemonie voorbij waarbij een halve eeuw terug nog werd aangenomen dat zelfs voor wie het niet eens was met haar geloofspunten, volwaardig kon worden gezorgd in haar liefde.
Het kan geen kwaad ons daar regelmatig aan te herinneren om niet in dezelfde fouten te vervallen. Of je het nu wil hebben over bv. de Islam of het Jodendom in de wereld of in ons land, of over de soixante-huitards voor wie het dragen van een das ooit een voldoende identificatie met het establishment was.

Politiek is elke dag herbeginnen, schreef een voormalig hoofdredacteur van de Volksgazet.
Maar laat de terechte vrees voor nieuwe vormen van hegemonie ons niet bang maken voor betrokkenheid en engagement in het leven en in de samenleving. Die zoektocht naar identiteit en naar engagement is belangrijk voor een positieve identificatie met de samenleving. Broodnodig vandaag.

2 elementen lijken me daarbij cruciaal:

Iedereen heeft hetzelfde individuele recht op opinie of zingeving, maar geloofwaardigheid wordt afgewogen op openheid en wederzijds respect. Eigen zingeving of eigen belangen worden afgewogen op het algemeen belang en op de beschikbare meerwaarde voor de samenleving. Zelfs niet voor een absolute meerderheid dus, maar op de kwalitatieve integratiemogelijkheden voor elkeen. Duurzaam en inclusief.

Iedereen heeft hetzelfde recht om kritiek te geven. Die weegt zwaarder bij een voldragen analyse.
Dezelfde kritiek komt anders over bij sympathie, bij respect of bij vijandigheid. Wie vijandig in het leven staat mag zich minder dubbelzinnigheid veroorloven dan wie het goed voor heeft met het onderwerp van kritiek. Omwille van de onvermijdelijke collateral damage bij de jeugd en bij de fractie binnen de doelgroep die het dichtst bij geformuleerde kritiek staat :

“TEGEN ISLAMISERING” zet de samenleving wederzijds tegen elkaar op.
“TEGEN ISLAMISME, de politieke Islam” zou de democratische moslimmeerderheid in ons land in haar zoektocht kunnen ondersteunen omdat het doelgericht het onverdraagzaam conservatief karakter van de politieke Islamfractie hekelt.
Voor de Lgbt-gemeenschap in Hongarije is er geen verschil tussen Victor Orbăn of Vladimir Poetin (opgehemeld in reactionair Vlaanderen), en het import Wahabisme in ons land.