Beste N-VA kiezers,

 Bij de eerstkomende verkiezingen wil ik jullie vragen het volgende goed in gedachten te houden.

 De ouders van een 2-jarig kind worden door Bart De Wever verantwoordelijk gehouden voor de dood van hun kind omdat ze op de dool van nergens naar ergens de waanzin van hun thuisland ontvluchten. Het kind wordt tijdens een politiecontrole doodgeschoten. Mawda was haar naam. Haar ouders zijn van Koerdische afkomst en willen een menswaardig leven.

 Een aan cocaïne verslaafde projectontwikkelaar, door zijn gebruik medeverantwoordelijk voor het in stand houden van de drugscriminaliteit in de stad krijgt tegen alle adviezen in een bouwvergunning en het bezoek van Bart De Wever met het bijna voltallig schepencollege op zijn verjaardagsfeestje. Naar de buitenwereld toe voert de stad een war on drugs. De verslaafde projectontwikkelaar is van Vlaamse afkomst en kind aan huis bij de familie De Wever. Heeft iemand hem ooit al gevraagd waar hij die drugs vandaan haalt?  De man heeft een menswaardig leven.

Waar zijn jouw tranen plots heen Bart?

Het misbruiken van het overlijden van een medemens blijkt voor sommige N-VA’ers best te kunnen als het electorale winst kan opleveren voor de partij. Zuhal Demir ging haar partijleider reeds voor hierin toen ze de schuld van het overlijden van iemand tijdens een betoging in de schuld van de betogers wou schuiven.

In zijn mediagenieke opwellingen kreeg Bart De Wever tijdens een radioprogramma waarin bekende figuren hun ziel mogen blootleggen, met voor alle zekerheid ook een camera aan het plafond, plots de tranen in de ogen bij de gedachte aan zijn vader en ook toen de LANDINVEST affaire op de onderzoeksite ‘Apache’ verscheen waren tranen een welkome afleiding voor wat men hem had aangedaan. In het diepste van zijn ziel geraakt door de socialisten.

Is er iets ergers wat een mens kan overkomen?

 Wel ja, dat is er. Dat is als geen traan of emotie naar boven komt wanneer een 2-jarig kind, door een kogel geraakt, om het leven komt. Dat is wanneer je alle menselijkheid ervan onttrekt aan het debat door de schuld in de schoenen van de ouders te schuiven.

Loop volgend jaar eens niet de 10 miles maar walk a mile in their shoes Bart.