Het maandblad Joods Actueel, het belangrijkste magazine voor de Joodse gemeenschap in Antwerpen, bracht het nieuws uit: de Israëlische staatssecretaris voor de Ontwikkeling van de Negev en Galilea, Ayoob Kara, ontmoette Filip Dewinter op 3 juni 2011.

De twee bezochten wat de voorman van het Vlaams Belang de ‘geïslamiseerde buurten’ van Antwerpen noemt, vooraleer een gezamenlijke persconferentie te houden. Nieuws dat de Joodse gemeenschap schokte.

Van haar kant verklaarde de Israëlische ambassade in Brussel dat ze niet op de hoogte was van dit privébezoek. Wat bevestigd werd door de woordvoerder van premier Benjamin Netanyahu die verduidelijkte dat “[Kara’s] bezoek niet het standpunt van de regering reflecteert.”

Maar zelfs als het hier effectief om een ‘privébezoek’ gaat, lijkt de verbazing van de Israëlische autoriteiten enigszins overdreven. Ayoob Kara is geen beginnend politicus, noch een idioot. Als afgevaardigde voor Likoed sinds 1996 is hij er niet de man naar die willekeurig handelt of spreekt.

In feite is het één van de ijzers die de Israëlische diplomatie momenteel met zorg in het vuur houdt. Dit van de min of meer discrete contacten met extreemrechts in Europa. Hij is dus een eenling die opgeofferd kan worden voor de publieke opinie … alvorens hij zijn missie ergens anders voortzet.

In werkelijkheid is het ‘privébezoek’ van Ayoob Kara een antwoord op het ‘privébezoek’ dat Filip Dewinter aan de Knesset, het Israëlische parlement, bracht begin december 2010. Hij werd er uitgenodigd door het parlementslid Aryeh Eldad van de extreemrechtse Nationale Unie. Een privé-initiatief van deze laatste, natuurlijk …

Hoe moet je een dergelijke tegennatuurlijke toenadering interpreteren? Wat kunnen een Dewinter, die nauwelijks zijn sympathie voor neonazi’s en negationisten verdoezelt, en enkele vooraanstaande leden van de Joodse staat gemeenschappelijk hebben?

Brevet van politieke eerbaarheid

Meer dan je zou denken. In de eerste plaats delen ze een aantal ideeën: de superioriteit van het eigen volk, haat tegenover de democratie, dominantie van het geweld … En ze hebben ook een gemeenschappelijke tegenstander.

Dit sinds, niet zonder aarzeling en mentaal voorbehoud, het Vlaams Belang, voorlopig, de Jood heeft vervangen door de Arabier als belangrijkste vijand. Die dit, door een gelukkig toeval, ook is van extreemrechts in Israël.

Ten slotte zijn er enkel voordelen aan zo’n toenadering. Dewinter is van oordeel dat een samenwerking met Israël hem een brevet van politieke eerbaarheid oplevert. En aan Israëlische kant gaat men ervan uit dat, wat betreft bondgenoten, het voor Jeruzalem niet het moment is om kieskeurig te zijn.

Dit is wat Ayoob Kara duidelijk maakte tijdens zijn persconferentie met Dewinter: “De laatste tijd is het Vlaams Belang de enige partij die Israël openlijk steunt.” Kers op de taart, extreemrechts heeft de publieke opinie mee in Europa.

Hoe dan ook, Ayoob Kara werd afgevallen. De tijd is nog niet rijp. Net als voor de ontmoeting die hij gehoopt had te hebben met Marine Le Pen, die niet doorging. Maar dat is slechts uitstel, net als het bezoek van de voorzitster van het Front National aan Israël. Een privébezoek, uiteraard …

En het is onnodig om met dit Israëlisch rechts te praten over eer, moraal of nagedachtenis. Dat alles weegt weinig door tegenover wat zij zien als een verheven strategie. Maar wat velen zien als laag-bij-de-grondse politiek. Ja zelfs uit de goot.

Ouri Wesoly

Ouri Wesoly is journalist voor ‘Regards’, het tijdschrift van het Centre Communautaire Laïc Juif in Brussel.

Vertaling van Likoud-Vlaams Belang, même combat? door Ouri Wesoly, 6 juni 2011, Centre Communautaire Laïc Juif.

(vertaling uit het Frans door Dietrich Muylaert)

Achtergrond bij de personages:

Ayoob Kara is een Israëlisch politicus van Druzische afkomst die bedrijfsadministratie studeerde. Hij zetelt in de Knesset voor het rechtse Likoed en is momenteel staatssecretaris voor de Ontwikkeling van de Negev en Galilea. In het Israëlische leger bekleedde hij de rang van majoor.

Aryeh Eldad is een Israëlisch plastisch chirurg en politicus. Hij zetelt in de Knesset voor de Nationale Unie. Dit is een alliantie van vier zionistische, nationalistische partijen, die als de meest rechtste formatie wordt beschouwd. Ze hebben vier afgevaardigden. Eldad vertegenwoordigt hierin de seculiere Hatikva-factie. In het Israëlisch leger bekleedde hij de rang van brigadier-generaal en was er van 1997 tot 2000 Chief Medical Officer.