Lieve Lies

Hoewel ik u enkel ken via de media (tv, radio) en nooit naar een optreden van u ben geweest (of toch, ja, één keer in ‘t voorprogramma van 35 jaar Katastroof in Antwerpen, ik meen mij zelfs te herinneren enige woorden met u te hebben gewisseld), heb ik u altijd graag gehad en plots ‘all over sudden’ was u er niet meer, ik heb u altijd geapprecieerd; uw korte ludieke liedjes, die wel leken op kampvuur – liedjes voor jonge mensen, maar waar toch oh zo veel satire inzat, schérp kwamen zij mij over met natuurlijk zwemen van waarheid, op ‘t einde moest ik altijd lachen!

Verder, uw meningen kwamen mij altijd braaf over (in de positieve betekenis van dat woord), genuanceerd in een verder meningen – wereld waar rechts – en links wederzijds gifspuiten de norm is geworden sedert intussen hééél wat jaren!

Jammer, oprécht jammer vind ik ‘t dat wij u niet meer zullen zien (tenzij, natuurlijk op archief – beelden, enz.) en uw genuanceerde meningen zal, vooral ik, denk ik, missen in deze wereld!

Veel rest er mij betreffende uw overlijden niet te zeggen, tenzij: Rust in Vrede, Lies! En aan uw 2 kinderen, echtgenoot en verdere familie, vrienden en kennissen wens ik vééél sterkte!