Nery Lázaro Álvarez (links vooraan).

Lesbische vrouwen doorbreken de stilte

donderdag 3 november 2011 12:11
Spread the love

Interview met begeleidster Nery Lázaro Álvarez

Vijfendertig vrouwen zitten te wachten in de voortuin van een mooi, pas gerestaureerd burgerhuis in Havana, Cuba. Het huis is het hoofdkwartier van Cenesex, het Nationaal Centrum voor seksuele Opvoeding, partner van fos. De vrouwen maken deel uit van een vrijwilligersgroep van lesbische vrouwen. Ze krijgen vanavond de première te zien van “De stilte doorbreken”.

In deze documentaire zien ze zichzelf op het scherm verschijnen met hun verhalen: waarom het belangrijk is om steun bij elkaar te zoeken, waarom het belangrijk is om als groep naar buiten te treden. Na afloop geven de aanwezigen zichzelf een warm en welverdiend applaus. We spraken met Nery Lázaro Álvarez die voor Cenesex werkt en de vrijwilligersgroepen begeleidt.

Wat mogen we onder zo’n ‘vriendschapskring’ verstaan?
De vrouwen komen samen om te spreken over seksuele gezondheid, discriminatie, zelfrespect, enz. Maar ze komen ook naar buiten als groep om te ijveren voor het recht op seksuele diversiteit en om de bestaande sociale barrières te doorbreken. De bal is aan het rollen gegaan in 2002, toen Mariela Castro, de directrice van Cenesex, een brief uit Santiago de Cuba ontving. Dat is het begin geweest van de eerste vriendschapskring. Intussen zijn er al drie groepen en er staat een vierde in de steigers.

Hoe begeleid je hen?
Op vraag van de vrouwen zelf heeft Cenesex in 2007 aan fos een project voorgelegd om deze vrouwen bij te scholen tot promotoren, zodat zij sterker in hun schoenen staan en een boodschap van sociale verdraagzaamheid kunnen uitdragen. Intussen hebben we al vier van deze cursussen georganiseerd. Het is belangrijk dat de vrouwen zichzelf kunnen uitdrukken en hun verhaal kunnen doen. Daarom werken we veel met participatieve methodieken. Het zijn de leden zelf van deze groepen die zichzelf bijscholen tot promotoren voor seksuele gezondheid en diversiteit.

En wat doen zij zoal als promotoren?
Ze werken in wijken, bedrijven, onderwijsinstellingen en gevangenissen. Daarvoor hebben we de folder ‘Verschillend en toch gelijk(waardig)’ uitgewerkt. De vrouwen organiseren ook socioculturele activiteiten, zoals een maandelijkse filmvoorstelling, een literair café, ze vieren verjaardagen, enz. Verder grijpen we alle gelegenheden aan om deel te nemen aan openbare activiteiten, zoals de Internationale Vrouwendag op 8 maart. Een belangrijke dag is 17 mei, de internationale dag tegen homofobie. Dit jaar hebben we die gevierd met een festival in Santiago de Cuba.

In ‘De Stilte Doorbreken’ doe je zelf ook een opmerkelijk getuigenis.
Door de vormingen en het contact met deze groepen van gewone vrouwen die van vrouwen houden, heb ik de cirkel kunnen doorbreken waarin ik al jaren rondliep. Want al gaf ik het een plaats in mijn leven, ik sprak er met niemand over, zelfs niet met mijn kinderen. Dat was mijn stilte. Mijn werk heeft me toegelaten, nog niet lang geleden, een paar maanden slechts, om met hen te gaan samen zitten en hen te zeggen ‘ik ben een vrouw die van een andere vrouw houdt’. Mijn kinderen voelen zich sindsdien veel gelukkiger bij me. Ze voelen zich niet psychologisch onder druk omdat ik van een andere vrouw houd. Mijn kinderen zien ook mijn partner graag. Zij helpt me trouwens bij hun opvoeding en zij houdt ook van hen.

Wat heb jij zelf geleerd uit deze ervaring?
Ik ben opgegroeid met alle gangbare stereotypes. Ik heb geleerd om respect op te brengen voor vrouwen die van andere vrouwen houden. Ik heb geleerd om deze trein naar alle provincies te leiden. We zullen in heel het land vriendschapskringen voor lesbische en biseksuele vrouwen creëren. De basis van dit alles is: ik heb respect geleerd. Als we anderen leren respecteren, en we respecteren hen echt, dan krijgen we daar zeer veel voor terug. Wat we willen bereiken, is dat men ons als gelijkwaardig beschouwt. Dat de gelijkheid hersteld wordt. Want zoals je weet, hebben velen het land verlaten wegens de homofobie. Alleen als je deze thematiek in je hart draagt, kan je dit werk doen. Het heeft moed gekost om de film ‘De Stilte Doorbreken’ te maken, maar tegelijk hopen we allemaal dat die door zoveel mogelijk mensen bekeken wordt. Enkel door de stilte te doorbreken, zullen we respect krijgen.

22 september 2011
Auteur: Wim Leysens
Contact: Wim.Leysens@fos-socsol.be

take down
the paywall
steun ons nu!