Woensdagavond leek alles zijn gewone gangetje te gaan in de straten van Caïro. In de buurt van het Talat Harb-plein zagen we echter plots rook of traangas vanop het Tahrir-plein oprijzen. We wilden een kijkje gaan nemen, maar Haisam stond erop dat hij samen met enkele andere jongeren van Tagammu eerst polshoogte ging nemen.

Toen hij terugkwam, raadde hij ons af naar het plein te gaan omdat het te gevaarlijk was. “De mensen worden op Tahrir aangevallen; het is nog niet duidelijk door wie: volgens sommigen het leger of de amin ad-dowla [staatsveiligheid], volgens anderen baltageyya [door de politie ingehuurde bendes] of salafisten.”

We gingen dan toch een beetje dichterbij kijken en kwamen een stroom pleinvluchtelingen tegen die hun tenten noodgedwongen hadden gepakt. Velen waren kwaad, sommigen huilden uit emotie en frustratie. “Het zijn militairen in samenwerking met troepen in burger. Ze vegen het plein schoon”, wist iemand ons te vertellen. Verderop werd ons nogmaals afgeraden om door te gaan en we besloten dan ook af te druipen.

Plots was de sfeer helemaal omgeslagen. Mensen in paniek. Het verkeer helemaal in de war. Jongeren die woedend door de straten paradeerden of niet goed wetend wat te doen in de buurt van Tahrir bleven hangen. Onduidelijkheid over wie ‘goed’ of ‘slecht’ is, wie een betoger is, een toevallige voorbijganger of een contrarevolutionair in ‘plainclothes’.

Een paar uur later passeerden we opnieuw langs Tahrir. Geen tenten meer te zien. Legertroepen en waterkannonen bezetten het plein en spuiten de grote centrale rotonde schoon om alle herinnering aan de bezetting weg te vagen. Politie is in grotere getalen aanwezig.

“Wat hopen ze [de militairen] hiermee te bereiken”, vraagt iemand, kwaad en verward. “Willen ze onze revolutie kapotmaken?”

Komende vrijdag is opnieuw een grote actie op Tahrir gepland. Het transitieregime lijkt echter niet langer bereid om de mobilisatie van onderuit te gedogen. Komt er een nieuwe krachtmeting?