Men schuwt hierbij het populisme niet. De waarheid wordt geweld aangedaan en zelfs ronduit aangerand want men wil kiezers ‘terugwinnen’. Hierbij gaat men achteloos voorbij aan het feit dat de bevolkingsgroep die zij schofferen eveneens deel uitmaakt van het electoraat en van het Belgische Volk.
Deze zogenaamde progressieve politici hebben blijkbaar het gat in de politieke markt ontdekt. Het recept is simpel, net zoals het discours: men neme de retoriek van het zieltogende extreemrechts over, maar dan zonder te schuimbekken en zonder zich te bezondigen aan echt ‘vuile’ (lees zeer expliciete racistische) opmerkingen.
Doe dit vanonder de paraplu van een zogeheten democratische partij en ziedaar ‘racisme light’. Net zoals bij de gelijknamige voedingsproducten en sigaretten dekt de vlag de lading niet, maar het verkoopt wel vlotter. Het sust immers het geweten van de afnemer die zich niet langer schuldig hoeft te voelen want het is ‘light’. Zero calorieën en zero inhoud, maar de salonfähigkeit is terug van weggeweest.
Deze strategie wordt gretig overgenomen door meer en meer politici. De media en kiezer lusten er wel pap van. De politieke tegenstanders houden meestal braafjes de kiezen op elkaar, of praten tegen dovemansoren. Onderbouwde analyses en voorstellen die tot oplossingen moeten leiden, worden smalend van de hand gedaan termen als politiek correct, eenzijdig, links, naïef, enz.
Deze verrottingsstrategie vergroot de gapende kloof in onze samenleving, remt de maatschappelijke integratie van heel wat jongeren af, ontneemt hen de hoop op een betere toekomst, en doet hun verontwaardiging stijgen. De perfecte voedingsbodem voor radicalisering.
Daarom roep ik op niet in deze valstrikken te lopen en dit alles aan de kaak te stellen.
Laat ik het met Zola zeggen: “Quant aux gens que j’accuse, je ne les connais pas, je ne les ai jamais vus, je n’ai contre eux ni rancune ni haine. Ils ne sont pour moi que des entités, des esprits de malfaisance sociale. Et l’acte que j’accomplis ici n’est qu’un moyen révolutionnaire pour hâter l’explosion de la vérité et de la justice. Je n’ai qu’une passion, celle de la lumière, au nom de l’humanité qui a tant souffert et qui a droit au bonheur. Ma protestation enflammée n’est que le cri de mon âme.”
Najim Einauan is coördinator bij Platform Allochtone Jeugdwerkingen (PAJ) maar schreef dit stuk in eigen naam.
