Maggie De Block wil langdurige zieken weer aan het werk. Wie nu door ziekte niet kan gaan werken, wordt arbeidsongeschikt verklaard en krijgt een uitkering. Dat kost de sociale zekerheid veel geld en de regering wil voor de langdurig zieken de redenering gewoon omdraaien.  In plaats van deze mensen 100 procent arbeidsongeschikt te verklaren, wil de regering bekijken of ze toch nog iets kunnen betekenen binnen hun bedrijf of werkplek. Dat zou al na 3 maanden ziekte in gang moeten gezet worden. Klinkt mooi, maar wat is de echte agenda?

Zo’n twintig jaar geleden had je in ieder groot bedrijf en overheidsdienst aangepaste jobs voor mensen met een chronische aandoening

Er was een tijd zo’n twintig jaar geleden, dat je in ieder groot bedrijf jobs had voor mensen met een chronische aandoening. Rug, longen, hart, dikwijls veroorzaakt door de werkomstandigheden zelf. De kantine, het groenonderhoud, de opkuis, de bewaking, de portiers, de conciërge, de keuken tot licht administratief werk… Er was een tijd dat ook alle overheidsdiensten volwaardige jobs hadden voor mensen die niet meer 100% fit zijn, voor mensen met een beperking, voor mensen die op waren… En dan kon je overleggen met de arbeidsgeneesheer, dan kon je overleggen met de medische adviseurs, zelfs met de vakbondsafgevaardigden en uiteraard met de patiënt zelf. Maar die tijd is voorbij. Dat soort jobs is bij de overheid weggesaneerd en wordt nog voortdurend weggesaneerd. 1440 jobs bij de Stad Antwerpen onder De Wever. In de privé zijn ze uitbesteed aan onderaannemers met werknemers in uiterst precaire situaties, met uiterst precaire arbeidsstatuten. Het overleg met de arbeidsgeneesheer is gedaan of brengt niet meer op. ‘We hebben geen aangepast werk voor uw patiënt” is steevast het antwoord. Erger nog, de patiënt heeft schrik dat overleg juist leidt tot ontslag… En dan staat hij nog verder van huis.

‘We hebben geen aangepast werk voor uw patiënt” is steevast het antwoord van de arbeidsgeneesheer. Erger nog, de patiënt heeft schrik dat overleg juist leidt tot ontslag.

Als minister De Block het echt meent om aangepaste jobs te voorzien, dat ze dan vooreerst begint met wetgeving die verbiedt dat langdurige zieken kunnen ontslaan worden, een wetgeving die ieder bedrijf en overheidsdienst quota oplegt voor hoeveel werknemers die niet meer 100% mee kunnen er aangepaste jobs moeten voorzien worden.

Dat minister De Block vooreerst begint met wetgeving die verbiedt dat langdurige zieken kunnen ontslaan worden en die ieder bedrijf en overheidsdienst quota oplegt voor aantal aangepaste jobs

Die maatregel moet uiteraard verplicht en veralgemeend worden, want anders ga je de concurrentie vervalsen en komt er in de praktijk niets van. In Frankrijk is het bij wet verplicht om interimarbeiders meer loon te betalen dan de vaste werknemers, om interim arbeid te ontmoedigen, om vast werk te bevorderen en om aangepaste jobs niet uit te besteden aan precaire statuten, maar voor te behouden aan vaste werknemers. Pas als dat gerealiseerd wordt is Maggie haar ideetje Magic. Anders is dit weer een zoveelste maneuver om mensen hun ziekte-uitkering te kunnen afpakken, om zieke mensen zelf de schuld van hun niet aan het werkzijn in de schoenen te kunnen schuiven, om het de reeds waanzinnige wanverhouding van reuzegroot aanbod en piepkleine vraag op de arbeidsmarkt nog groter te maken en zo de druk op de lonen en werkomstandigheden, ook voor diegenen die nog wel aan het werk zijn te kunnen drukken. Voor iedere vacature in Antwerpen zijn er nu al twaalf mensen die met mekaar moeten concurreren bij de sollicitatie. Vorige week had ik een jeugdwerker op consultatie. Hij was pas ontslagen na één jaar webplus contract. Hij was tot in Mechelen gaan solliciteren voor een plaats van jeugdanimator. Er hadden zich 600 mensen kandidaat gesteld !