Lacherig doen over straling
Gezondheid, Gsm-straling, Elektromagnetische straling, Leefmilieu -

Lacherig doen over straling

vrijdag 4 mei 2012 15:24
Spread the love

In zijn column over het tv-programma ‘Cijfers liegen niet’ doet De Standaard-journalist Joël De Ceulaer lacherig over de problematiek van elektromagnetische straling. Hij benadrukt het curiosum-gehalte van de in het programma aanwezige elektrogevoelige persoon en mensen die strijden tegen gsm-masten karakteriseert hij als ‘zonderling’.

Het is een werk van lange adem om de onwetendheid en vooringenomenheid omtrent de stralingsproblematiek te bekampen. De kwestie wordt door de media zo goed als genegeerd en de wetenschappelijke informatieverstrekking wordt vaak beperkt tot de persoonlijke opinie van de omstreden epidemioloog Luc Bonneux (die overigens ook nog steeds niet in de opwarming van het klimaat of andere ‘milieuquatsch’ gelooft). Men doet het uitschijnen dat men als rationeel, skeptisch en wetenschappelijk ingesteld persoon zeker geen geloof moet hechten aan die verhaaltjes over “straling”. Dat komt ook goed uit: veel mensen zijn onder de bekoring geraakt van de wonderlijke mogelijkheden van draadloze technologie en men wil maar liever niet geloven in de potentiële schadelijkheid.

Elk rationeel en wetenschappelijk ingesteld persoon zou echter eens een kijkje moeten nemen op www.beperkdestraling.org, waar de wetenschappelijke stand van zaken wordt toegelicht. Geen zweverige toestanden, geen esoterie, geen wichelroedes, maar nuchtere wetenschap.

De elektrogevoelige persoon in ‘Cijfers liegen niet’ draagt een stralingswereld textiel over het hoofd en ziet er bijgevolg uit als een  ‘imker’, zoals Joël De Ceulaer het omschrijft.  De meeste elektrogevoelige personen zien er echter uit zoals u en ik. Het gaat om mensen die met hun elektrogevoeligheid niet in de kijker willen lopen, maar die in hun dagelijks leven in alle nuchterheid vaststellen dat WiFi, draadloze DECT-telefoons en gsm-antennes hen klachten bezorgen: hoofdpijn, slaapstoornissen, ijl gevoel in het hoofd, concentratie- en geheugenproblemen, … De groep is heel gevarieerd en omvat ook universiteitsprofessoren, informatici en bedrijfsleiders. Mensen die het fenomeen elektrogevoeligheid allicht zelf als onzin zouden afdoen, ware het niet dat hun eigen ervaring er jammer genoeg geen twijfel over laat bestaan. Geen mensen die zich steevast hullen in stralingswerende gewaden, maar mensen die in alle bescheidenheid in hun eigen woon- en werkomgeving een noodgedwongen maar vaak vergeefse strijd voeren om draadloze technologieën te weren, om het toch enigszins leefbaar te houden.

Is het fenomeen elektrogevoeligheid dan zo ver gezocht? Eigenlijk niet. Van sommige dieren zoals vogels en bijen is geweten dat ze over een goed functionerend en uiterst gevoelig ‘elektroreceptief systeem’ beschikken, waardoor ze het (zeer zwakke) magnetische veld van de aarde kunnen waarnemen om zich op basis hiervan te oriënteren. Dit elektroreceptief (of magnetosensorisch) vermogen berust op de aanwezigheid van ‘magnetiet’ in de weefsels; een sterk geleidend mineraal dat in zeer grote mate in staat is om elektromagnetische straling te absorberen en te geleiden. Als men dan weet dat ook de mens afstamt van een diersoort met een sterk ontwikkeld elektroreceptief systeem (cfr. studie van Modrell et al. gepubliceerd in Nature vorig jaar) en dat de menselijke hersenen royaal zijn voorzien van magnetiet (meer info), is het dan zo verbazingwekkend dat mensen gevoelig kunnen zijn voor elektromagnetische velden?

Het fenomeen elektrogevoeligheid is zeker nog niet helemaal begrepen, maar het weglachen heeft minder te maken met een open, wetenschappelijke ingesteldheid, ontvankelijk voor (onverwachte) nieuwe inzichten en bevindingen, dan met het dogmatisch vasthouden aan a priori’s en een macho-achtige lacherigheid, zoals die jammer wel vaker voorkomt bij SKEPPtici.

Meer informatie op www.beperkdestraling.org. 
 

take down
the paywall
steun ons nu!