De derde en laatste regionale stakingsdag voor de grote algemene staking beloofde een drukke dag te worden. Om halfzes vertrok ik richting de piketten aan de passagierskant van de luchthaven. Vervolgens Brucargo, om daarna tegen halfnegen richting Vorst te vertrekken.
Ik had gehoopt dat mijn rit dwars door Brussel een hel zou zijn, maar het tegendeel bleek waar. Desondanks trof ik gemotiveerde en boze stakers aan de fabriekspoorten van Audi, waar men het verkeer tegenhield om de voorbijgangers te informeren. Om kwart voor een moest ik voor een verplichte les in Mechelen zijn, maar ik besloot om eerst nog eens te gaan kijken op de luchthaven. Daar hielden bagagisten een check-in tijdelijk tegen. Ondertussen had ik wel al een paar foto’s die ik kon doorsturen, dus vertrok ik maar richting Mechelen, waar ik tot 18 uur in de klas zou zitten.
Voor ik in Mechelen mijn wagen instapte om richting Zaventem te vertrekken, checkte ik toch nog snel even de nieuwswebsites en Facebook, voor in het geval dat er toch nog acties aan de gang zouden zijn. Tevergeefs. Op weg naar huis hoorde ik de radiopresentator om halfzeven nog zeggen dat de staking zo goed als ten einde was en dat alle stakingspiketten waren opgeheven. En vijf minuten later reed ik door Diegem, waar ik op de rand van een bedrijvenpark tientallen stilstaande vrachtwagens zag staan!
Het waren werknemers van bedrijven zoals UPS en DHL die er de ingang tot het bedrijvenpark blokkeerden. Ik werd er alleszins warm ontvangen, met koffie en een broodje merguez. Wanneer ik een van de actievoerders vroeg waarom die mensen daar stonden, kreeg ik een pamflet waarop een aantal redenen waren opgesomd. De indexsprong, het ontbreken van een vermogensbelasting, de besparingen (opvallend: 67 jaar vond ik er nergens op terug, maar wel “omdat ik een fatsoenlijk pensioen wil voor iedereen”)…
“Wij voeren vandaag actie omdat de mensen zich niet goed bewust zijn van wat de regeringsmaatregelen inhouden en wat de gevolgen daarvan zullen zijn. Wij willen de mensen daarover informeren. Deze staking is trouwens ook niet gericht tegen onze werkgevers, maar tegen de regering. Volgens mij kan er elders bespaard worden, er zijn alternatieven. Het is een cumulatie van besparingingsmaatregelen die ons, de werknemers, het zwaarst treft.”
