het is tijd om kwaad te worden, om de kluisters van de ons ingeprente onmacht af te gooien en onze terechte kwaadheid ons aan te laten drijven.

het is tijd om de toekomst naar ons te trekken, om de toekomst uit de schaduw van de generaties voor ons te trekken, om ze in de zon te plaatsen en ze de kans te geven te groeien. Zelfs op de verwoeste aarde die de babyboomers achtergelaten hebben.

het is tijd om wakker te worden en de sluier die ons voor de ogen gehouden wordt, te zien voor wat ze is: niet meer dan een poging ons angstig en klein te houden.

het is tijd om te zien dat we gefaald hebben, gefaald in onze steun van wie we ook gesteund hebben, omdat zij er meer van afweten, gefaald in onze goedgelovigheid in de kunde van anderen. gefaald in het geloof dat “men” “zijn” “verantwoordelijkheid” wel zou “opnemen”.

het is tijd om op te staan en ons te stellen. als mens, als vriend, als ouder, als zoon, als dochter. voor elkaar en voor onze toekomst. nu er nog een toekomst mogelijk is.