Ik zit met een ei. Een struisvogelei. En dat heeft alles te maken met het overlegcomité van gisteren, in combinatie met de 3 comités die er aan vooraf gingen.
Tot 3 weken geleden waren cultuurtempels coronaveilige havens. Twee weken geleden bleken ze enkel veilig te zijn bij maximum 200 bezoekers (of het nu over de Volksring in Lede gaat, of het Sportpaleis in Deurne) en sinds gisteren zijn diezelfde cultuurtempels oorden van coronaal verderf.
Je moet weten: ik ben gitarist. In de biologische determinatietabel een subgroep van de mens / kunstenaar / muzikant. En ik voel mij woedend en machteloos, als mens, als kunstenaar, als muzikant.
Je moet ook weten: daarnaast ben ik politicus. Als voorzitter van De Coöperatie ken ik zeer goed de moeilijke kunst van het compromissen sluiten.
Politiek is een stiel apart. Een stiel waarbij je naast logica en gezond verstand ook een solide ideologische basis nodig hebt. De combinatie van die drie elementen geeft je handvatten op momenten dat het spannend wordt: welke rol speelt onderwijs in je samenleving, en cultuur, sociale zekerheid en milieu. Zonder een solide ideologische basis kun je hierover in spannende (corona)tijden geen evenwichtige beslissingen nemen.
Voor mij is die ideologie het links-liberalisme. Ik bouw verder op de denkwereld van D66 in Nederland en van (de ter ziele gegane) Spirit en SLP hier bij ons. Uitgangspunt is de vrijheid van de burger om initiatief te nemen, maar met een stevig sociaal fundament om alle burgers met gelijke kansen én mogelijkheden aan de start te krijgen.
Deze inleiding om te komen tot de essentie van mijn betoog. De beslissing om alle cultuurhuizen te sluiten kon alleen maar ontstaan in het brein van zeer ver afgedreven politici. Afgedreven van hun medemensen en van hun ideologische basis. Politici die cultuur reduceren tot, en gelijkschakelen met kinderen die massaal meebrullen met K3, of iets later met Billie Eilish en Ed Sheeran.
Zucht.
Zondag presenteer ik samen met mijn collega Jan Lievens het boekenprogramma Te Boek! Op Radio Lede. Wij bespreken onder andere het boek ‘Thuis in Muziek’ van Alicja Gescinska. Een boek dat de normatieve kwaliteiten van muziek in de verf zet, en dat een gloedvol pleidooi houdt voor het actief, aandachtig en geïnformeerd luisteren naar muziek als middel om jezelf en je medemensen beter te leren kennen.
En juist op die dag gaat de cultuur op slot.
Daarom mijn oproep: de verbeelding aan de macht. Er zijn veel te weinig politici met een professioneel culturele achtergrond. Pamfletten schrijven is belangrijk. Op straat komen ook. Maar mensen als Tatiana Scheck, Guy Kestens en ik hebben artistiek-politieke collega’s nodig. Collega’s die onze taal spreken en die mee kunnen helpen om op basis van welke ideologische achtergrond dan ook de prioriteiten opnieuw in de juiste volgorde te zetten.
Tot zo ver deze lezing.
Jan Huib Nas
Wanzele, 23 december 2021
