Tenzin Hyinzour heeft al in diverse hotels gewerkt, maar ze heeft het hier goed. “Hier werken we maar zes uur per dag”, vertelt ze. “In andere hotels is dat acht uur. Dat is te veel.” Hyinzour bevestigt dat het niet altijd even gemakkelijk is. “Het is soms echt zwaar werk. We komen dikwijls in erg vuile kamers terecht. Gasten eten in de kamer en laten etensresten en verpakkingen rondslingeren. Als gasten met kinderen binnenkomen, weten we meestal ook al dat er veel werk is achteraf”, zucht ze.
Maar Hyinzour is tevreden over haar werk. “Ik koos bewust voor dit hotel omdat het een goede reputatie heeft. Bovendien ontvangen we hier verschillende reizigers: toeristen, zakenlui, groepen. De zakenlui vind ik de aangenaamste. Ze zijn de properste”, lacht Hyinzour. “De kamers van toeristen zijn soms echt een stal. Ze gaan ’s avonds laat uit, hangen een bordje ‘do not disturb’, slapen uit en hun kamer is achteraf vaak een puinhoop. Dat is niet aangenaam.”
Zwaar werk
Voor Tamara Moabadi is het andere koek. Het grootste deel van de cliënteel bestaat uit Spaanse en Nederlandse toeristen. Nu is ze de verantwoordelijke voor de kamermeisjes, maar zij begon als gewoon kamermeisje. “Het is enorm zwaar werk”, begint ze. Dit hotel heeft acht vaste schoonmaaksters in dienst en twee extra uitzendkrachten voor als het druk is. Een vol hotel betekent per kamermeisje ongeveer 27 kamers per dag. “Gemiddeld worden hier twee kamers per halfuur schoongemaakt”, zegt Moabadi.
Over de gasten is Moabadi minder enthousiast. “Sommigen zijn erg onrespectvol”, vertelt ze geërgerd. “Hun kamers en bedden zijn smerig, kleren en etensresten liggen verspreid over de kamer. Gisteren kwam een van de meisjes in een kamer waar het bier tot aan het plafond was geknoeid. Verschrikkelijk! Die kamer moet dan zo snel mogelijk worden schoongemaakt. Ik denk wel eens, als mensen zouden weten hoe voorgangers de kamer achterlieten, ze zouden onmiddellijk weer vertrekken.”
“Gasten die in bed urineren of braken zijn hier geen uitzondering. We vinden zelfs soms drugsspuiten in de kamers. Dat is toch gevaarlijk voor het personeel?” Moabadi vertelt levendig voort en windt zich geregeld op. “Het gebeurt ook dat gasten agressief zijn. Ze worden boos en vliegen uit als er iets niet naar hun zin is. Ondankbaar, noem ik dat”, zegt ze.
© 2011 – StampMedia/Plantijn – Lynn Symons