In het land der blinden is de eenoog koning. Bij gebrek aan meer kwalitatief boeiende Vlaamse massamedia moeten we het met Knack doen. Dit weekblad kent uitschieters. De schaamteloze roddel van Koen Meulenaere, die ook het blad zelf op de korrel neemt (‘Bladspiegel’), Rik Van Cauwelaert (‘Van de redactie’) en de eigenzinnige bijdragen van de Antwerpenaar Stijn Tormans passen in dit rijtje.

Toen de dieren nog konden spreken werden in Nederland en Vlaanderen pogingen gedaan om werkelijk journalistiek en politiek – financieel  onafhankelijke – linkse weekbladen recht te houden. De jongere lezertjes zal het verbazen, maar Humo was met haar onderzoeksjournalistiek en politieke standpunten gevreesd door het establishment. Het weekblad De Nieuwe kreeg nooit een waardige opvolger. Er waren experimenten met Vrijdag en andere.

In Nederland verzopen de ooit baanbrekende De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland in de neoliberale smurrie. Het dagblad De Morgen was in haar beginjaren een late stuiptrekking van iets wat op ‘free press’ en ‘free speech’ leek. Nu is ‘free speech’ op het openbaar domein in Antwerpen een risicovolle bedoening.

Knack veroorzaakte deze week met haar nummer van 26 september ’12 ontsteltenis alom, met een grote foto van Bart De Wever (N-VA) op pag. 1: ‘Bart De Wever. De vragen die hij niet wou/kon beantwoorden’. Binnenin een artikel van 4 pagina’s van Stijn Tormans. Hij vroeg de Antwerpse kandidaat-burgemeester wat hij nu echt van plan is met de stad. De N-VA-voorzitter had ‘geen tijd’ en beantwoordde de vragen niet. Geen nood, Knack publiceerde ze allemaal met eronder voldoende wit voor desnoods met bic geschreven reacties.

Om te lachen…

Stijn Tormans is bij Knack ‘ne speciale’. Hij is een eigenzinnige journalist die per definitie niet naar de pijpen danst van een figuur als BDW. Hij kreeg in 2011 de Jan Woutersprijs – genoemd naar de sportjournalist – omwille van zijn creatieve taalbeheersing. Ook de Antwerpse TV-zender ATV is niet van plan te buigen voor de Vlaams-nationalist.

Deze beschouwt dit uiteraard als ‘kaakslagen’. Hij wenst ‘bruikbare’ journalisten uit te kunnen kiezen, Tormans hoort daar niet bij. De Knack redacteur : ‘In elke opiniepeiling lees ik dat Bart De Wever met grote voorsprong de volgende burgemeester zal worden, nooit wat hij van plan is met mijn stad’.  BDW gaf niet thuis.

De Wever had met die speciale Knack wel een dag vol pret. BDW : ‘Die vragen van Knack zijn belachelijk. Die vragen zijn toch om te lachen. Het is één groot pamflet tegen de N-VA. Het gebrek aan dossierkennis van de journalist is groot. En de vooringenomenheid ook’. De Leider sprak… Zoals Stijn Tormans benieuwd is naar wat de N-VA met de stad wil aanvangen, ben ik dat als Antwerpenaar ook.

N-VA ideologie komt aan oppervlakte

Dat voor de N-VA de stad niet van iedereen kan zijn, weten we ondertussen. Dat de N-VA een politiek van sociale uitsluiting wil voeren, die niet ver af staat van een apartheidsregime in plaats van inclusief te werken en democratisch ‘omgaan met verschil’, mag duidelijk zijn. Maar zo hard speelde Knack het niet.

Voor zover ik weet, gaat het op 14 oktober om gemeenteraadsverkiezingen. Stijn Tormans stelde nadrukkelijk vragen die Antwerpen beroeren. Het hoofddoekje, het BAM-tracé, de files, het afschaffen van vijf buslijnen, het lot van het Zeemanshuis, de GAS-boetes en jawel ook ‘Borgerhout’. Allemaal ‘belachelijke’ thema’s opgeworpen door een volgens De Wever ‘onbekend’ journalistje. 

Het is duidelijk een journalist ‘met ballen’, want Tormans trok enkele conclusies naar aanleiding van dit relletje, dat helder maakt hoe de N-VA, als erfgenaam van het in WOII met de nazi’s collaborerende Vlaams Nationaal Verbond (VNV), over persvrijheid en vrijheid van meningsuiting denkt. Zet dit naast de uitspraak ‘’t Stad is niet van iedereen’ en een pak essentiële ideologie van dit soort ‘Vlamingen’ wordt duidelijk. Dat 43 procent van de Vlaamse ondernemers voor de N-VA en haar sociaal-economisch programma kiest, maakt het plaatje compleet. De ideologie van de eertijdse CD&V-bondgenoot komt aan de oppervlakte.

Mag een journalist niet vooringenomen zijn ?

Stijn Tormans in het radio 1-programma Joos : ‘Mag een journalist dan niet vooringenomen zijn? Of mag je geen argwaan hebben? Ik denk dat het net de taak is van de vierde macht. Trouwens, hij had de kans om er op te antwoorden’.

De Knack-redacteur stelt terecht dat het niet de rol van een journalist is om ‘neutraal’ te berichten. In het mediawereldje, in de opleidingen tot journalist en ook in ‘alternatieve’ internetmedia wordt de lulkoek inzake ‘objectiviteit’ en ‘neutraliteit’ breed verkocht.

De nooit om wat pseudo-intellectueel gebazel verlegen zittende ultrarechtse populist BDW liet in De Standaard zijn lichtje schijnen over het woord ‘allochtoon’. De Wever reageert in zijn column op het initiatief van De Morgen om het woord ‘allochtoon’ te bannen. Zoals hij pronkt met Latijnse uitspraken, sleurt hij er nu de filosoof Ludwig Wittgenstein bij. In zijn eerste zinnen zet BDW de toon : ‘… Vlaanderen moet er kennis van nemen dat het woord ‘allochtoon’ niet meer tot het correcte spraakgebruik behoort…’. Taal zou er volgens BDW niet zo om doen. Hij beroept zich – ironisch volgens hem – op… Marx die de  werkelijkheid niet wou interpreteren maar ze veranderen.

(Lees ‘Het A-woord’)  http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120924_00309372&s=1

Citeer Wittgenstein bij voorkeur juist…

Net als het Vlaams Blok/Vlaams Belang kijkt de Leider neer op ‘correcte’ politiek, behalve als het gaat om niet ‘correcte’ mensen afkomstig uit een andere cultuur en allen die ‘Anders’ zijn volgens zijn normen. Zijn pseudo-intellectualisme klinkt vooral in kringen van intellectueel minder bedeelde rijke ‘hardwerkende Vlamingen’ die op hem stemmen, chic. De ‘mensen’ staan paf van zoveel geleerdheid.

In De Standaard gaf Bert Engelen de N-VA’er antwoord. Een citaat uit Wittgenstein citeren is goed, maar het moet bij voorkeur juist gebeuren: ‘woorden zijn veel meer dan neutrale labels. Woorden benoemen niet alleen, ze verlenen ook betekenis en vormen op die manier de wereld waarin we leven’. De discussie over het gebruik van het woord ‘allochtoon’ heeft dus zin. Net als over het gedevalueerde ‘radicaal’ en ‘extremist’. Ook op DeWereldMorgen.be wordt gediscussieerd.

(Lees ‘Wittgenstein citeren is goed, maar bij voorkeur juist’) http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120925_00311078

(Lees ‘Het debat over de term allochtoon’) https://www.dewereldmorgen.be/artikels/2012/09/26/het-debat-over-de-term-allochtoon-een-sterk-staaltje-van-selectieve-beeldvorming

‘Wit’ als klare journalistiek

Op de vragen van de Knack-redacteur gaf De Wever taal noch teken. Ook dat is ‘communicatie’, weten we sinds het absurde theater met haar ‘onzinnige dialogen’ van Samuel Beckett en Harold Pinter. Vooral als het weekblad uitpakt met die totale stilte middels veel ‘wit’. Dat ‘wit’ tekent de absurde, holle inhoud van de N-VA. Dat ‘wit’ is klare journalistiek met weinig ‘ruis’. ‘Wit’ is hier een dodelijk wapen. ‘De vragen blijven’, schreef Stijn Tormans.

Op de Thorbeckelezing (nvdr: Thorbecke was jurist en staatsman. De Thorbecke vereniging wil het politieke debat stimuleren, onder andere met een jaarlijkse lezing) in Nederland zei BDW : ‘Een politicus mag zwijgen, maar hij mag nooit de waarheid verzwijgen’. Na deze hypocriete quote deed hij in de stijl van Filip De Winter en Wilders een frontale aanval op de ‘linkse media’ en journalisten.

De Leider moet begrepen hebben dat het negeren van de vragen van dat voor hem ‘onbekend’ journalistje niet zo’n goede zet was.  Hij kroop in zijn pen om in ijltempo op die ‘belachelijke’ roerselen van een Antwerpenaar te reageren.

(Lees ‘De antwoorden van Bart De Wever’) http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120926_029

Dat ‘anti-N-VA pamflet’ van Knack (‘De gebrekkige dossierkennis van de journalist is om te lachen…’) bevat een bedenking omtrent de Antwerpse rechtse Joodse zionist André Gantman, die op de N-VA verkiezingslijst staat. Dat een Jood zich aansluit bij een door het Franse parlement een ‘fascistische’ partij genoemd, is merkwaardig.

Dat Gantman een wegens financieel gesjoemel correctioneel veroordeelde crimineel is, is bijzonder merkwaardig voor een extreemrechtse partij die – ’t Stad is niet van iedereen… – met harde hand wil optreden tegen kleine criminaliteit en betogende ‘oproerkraaiers’. Dat ook de Vlaamse collaboratie vergeven was van misdadig gespuis allerhande kan misschien al de sfeer schetsen in een N-VA die de vuilnisbak van vulgair rechts wordt.

Veroordeelde rechtse zionist op N-VA lijst

BDW had zo zijn redenen om aangaande de vragen van Knack zijn ‘zwijgrecht’ in te roepen. Lichten we er één uit die onder meer in de Antwerpse Joodse gemeenschap sterk leeft… Bij Stijn Tormans brandde dit verzoek om opheldering op de lippen:

Knack: ‘Een opvallende naam op de Antwerpse N-VA-lijst is André Gantman, populair in de Joodse gemeenschap. In 2006 werd hij veroordeeld tot 18 maanden met uitstel voor frauduleus bankroet, misbruik van vertrouwen en witwasserij. Destijds werd dat ‘een milde straf’ genoemd. Hoort zo iemand thuis op een kieslijst?’

De Wever: ‘André Gantman is voor mij een zeer respectabel burger. Wat mij betreft, verdient hij een tweede kans om zich politiek te engageren. Als dat niet meer kan, stem dan niet voor hem. Ik vind het wel wat eigenaardig dat vele linkse commentatoren op de bres sprongen voor een tweede kans voor mevrouw Michelle Martin die betrokken was bij kindermoorden. Voor haar moeten we dus wel alle aspecten van de rechtsstaat aanvaarden, voor mensen met een N-VA lidkaart geldt dat blijkbaar niet. Waarvan akte’.

Nu is de N-VA niet de enige politieke formatie die ‘heren van stand’ met een serieus gerechtelijk verleden/heden verkiesbaar stelt. In het groene Brasschaat met haar luxevilla’s prijkt ene Boudewijn Van Ussel op de dertiende plaats van de CD&V-lijst. Deze mijnheer is één van de hoofdverdachten in een miljoenenfraude-zaak rond de vroegere keten in elektronische toestellen Hugo Van Praag. Intussen is hij volgens De Tijd in een nevendossier reeds veroordeeld tot vier maanden met uitstel. Tussen de upperclass die Brasschaat bevolkt, zit meer van dat volkje. Hoe raak je aan de poen om er een landgoed te kopen, niet ?

André Gantman en Michelle Martin

De volgens de mogelijk Antwerpse burgemeester ‘zeer respectabele burger’ Gantman was in 1995 VLD-schepen voor personeelszaken in Antwerpen. Hij werd in 2006 voorwaardelijk tot achttien maanden cel veroordeeld. Hij was in maart 2000 als schepen in functie aangehouden op verdenking van mededaderschap aan een bedrieglijke bankbreuk en zat ruim twee maanden in voorarrest. In 2006 werd hij veroordeeld.

De Vlaamse ‘vuilnisbak’ die de N-VA is, verwelkomde deze rechtse zionist in juni dit jaar met open armen. Zoals men ook tientallen ultrarechtse VB’ers liefdevol opneemt.

De veroordeelde crimineel André Gantman verdient dus ‘een tweede kans’ in de politiek. BDW insinueert dat ‘mevrouw Michelle Martin’ op geen tweede leven mag hopen. Die humane en juridisch correcte veronderstelling is ‘eigenaardig’. Hij schuift dicht naar het standpunt van Jurgen Verstrepen, die wil betalen voor een ‘Albanees’ die Martin ‘neerlegt’.

Dat de ‘pubers’ die zopas in Borgerhout volgens de N-VA tot ‘gewelddadige rellen’ – een leugen – overgingen niet eens de ‘eerste kans’ krijgen waar ze recht op hebben, interesseert BDW niet. Maar er is meer…

Joodse gemeenschap verontwaardigd

In de Antwerpse Joodse gemeenschap bestaat verontwaardiging over de overstap van de rechtse zionist naar een partij die vol zit met ‘slachtoffers van de repressie’ en hun nakomelingen, die in de N-VA niet ten onrechte het hedendaagse Vlaams Nationaal Verbond (VNV) zien. Een partij met een ‘Leider’ die weigert de rol van de Antwerpse politie en oorlogsburgemeester Delwaide sr. bij razzia’s op Joodse mensen, die naar de gaskamers van Auschwitz vervoerd werden, duidelijk te erkennen.

(Lees ‘Deel N-VA de facto fascistisch’) https://www.dewereldmorgen.be/blogs/koen-calliauw/2012/06/05/deel-n-va-de-facto-fascistisch-0

De Open-VLD fractieleider in de gemeenteraad, Claude Marinower, die ook op de liberale lijst staat: ‘Mensen vragen zich af of hij op het volgend congres van de N-VA gaat plaatsnemen tussen Jurgen Ceder en Karim Van Overmeire, voormalige Blokkers pur sang’. Hij herinnert aan het protest van Gantman tegen het VB-voorstel om een straat in Berchem naar de collaborateur Ward Hermans te vernoemen.

Marinower : ‘Maar dezelfde man heeft er dus geen probleem mee als N-VA mandatarissen, verkozen op een lijst die racistische programmapunten huldigde en er voor veroordeeld werd – en niet de minsten – uit het Vlaams Belang opneemt. Ik heb het altijd goed met hem kunnen vinden maar dit is misschien een brug te ver’. De pro-Israëlische website Brabosh geeft tekst en uitleg bij deze affaire.

(Lees ‘Claude Marinower over overstap van André Gantman naar N-VA’) http://brabosh.com/?s=Andr%C3%A9+Gantman

Merci, Stijn Tormans

Bart De Wever is door Knack verplicht geworden op deze vraag te antwoorden, een niet onbelangrijk thema in de Antwerpse verkiezingstrijd. Merci, Stijn Tormans, alleen al om BDW te dwingen hierop te reageren. Een stukje ‘wit’ is ingevuld, al wou de Vlaams-nationalist zijn ‘zwijgrecht’ tegenover lastige journalisten en kiezers inroepen.

Knack gaf niet alleen BDW een koekje van eigen deeg, maar bezorgde het incestueus Vlaams mediawereldje – ons kent ons – een ongemakkelijk moment. En dat met slechts veel tot nadenken aanzettend ‘wit’ tussen de regels. De ‘vierde macht’ die onderdanig het bedje spreidde voor BDW met zijn gepriviligeerde relaties met het grote geld. Het is inderdaad de taak van een journalist zich niet te verschuilen achter ‘objectieve neutraliteit’, maar om per definitie vooringenomen te zijn…