De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Klacht bij de VRT-ombudsman tegen Lieven Verstraete

Klacht bij de VRT-ombudsman tegen Lieven Verstraete

vrijdag 19 januari 2018 17:19
Spread the love

Geachte Heer Pauwels,
Beste VRT-Ombudsman,

Betreft: Klacht tegen journalist Lieven Verstraete
wegens het
onjuist voorstellen van ‘straatmeubilair’ uit gerecycleerd plastiek
als zijnde ‘duurzaam’ en ‘circulair’ op VRT-televisie.

Naar aanleiding van de uitzending van ‘De Vrije Markt’ op VRT-televisie, dd. zaterdag 9 december 2017,
voelt vzw PlastiekBestrijding Vlaanderen zich verplicht klacht in te dienen
tegen de desinformatie  die journalist Lieve Verstraete in dat programma ongenuanceerd verspreidde
over het ‘duurzaam’ recycleren van huishoudplastiek.

In het betreffende item hield dhr. Verstraete, met de CEO van het bedrijf ECO!-oh, en daarna met dhr. Bonnier,
een pleidooi voor de duurzaamheid  van het ‘straatmeubilair’ dat de firma ECO!-oh vervaardigt uit gerecycleerd huishoudplastiek,
en verkoopt aan gemeenten en burgers als ‘circulaire’ producten.

Op geen enkel moment stelde dhr. Verstraete ook maar één kritische vraag over de vermeende duurzaamheid van de toepassingen gemaakt uit dat gerecycleerde plastiek.
Dit terwijl  niemand enige garantie kan geven over de levensduur van deze objecten,
en het door hun aard en toepassing volstrekt onvermijdelijk is dat ze ooit zullen verslijten/beschadigd raken
door gebruik, ongelukken  of vandalisme/verweren door klimatologische omstandigheden, of zelfs meespoelen in rivieren of stormgolven aan de kust.

Het kan natuurlijk zijn dat dhr Verstraete deze informatie niet had, en zijn gesprekspartners zullen die niet aan zijn neus hebben gehangen.
Maar een kritisch journalist moet zich altijd vragen stellen, en zich bewust zijn van wie de informatie komt.
In dit geval dus van vertegenwoordigers van de plastiekindustrie, die er alle belang bij hebben zoveel mogelijk van deze bermpaaltjes en andere spullen te verkopen,
en de recyclage-mythe in leven te houden.
Vreemd dat de journalist niet even zijn licht heeft opgestoken bij een andere, onafhankelijke, bron.

Dat deze vorm van recyclage pure downcycling is (en niet ‘upcycling’ zoals dhr. Delorenzi mocht beweren) zal iedereen duidelijk zijn:
Er kunnen niet opnieuw gelijkwaardige verpakkingen van worden geproduceerd,
en de kwalitieit van het materiaal wordt minder door het mengen van verschillende plastics.
Er is geen andere toepassing voor dit minderwaardige plastiek dan dergelijk ‘straatmeubilair’.
In Duitsland en Nederland wordt het zelfs gewoon verbrand om er vanaf te raken.

Dat het nieuwe product niet circulair is, is ook niet moeilijk te begrijpen:
Een ‘circulair’ product kan blijvend en opnieuw worden herbruikt.
Maar eens deze plastieken producten in gebruik zijn, kijkt er niemand nog naar om,
en in geval van bijv. beschadiging is er geen manier om het weer op te ruimen, 
er is geen terugname, dus ook geen hergebruik van de grondstof.
Gedaan is gedaan, en daar ligt het dan…
Vaak in stukken en brokjes. En vaak zelfs niet meer herkenbaar als plastiek…

Après ça… wordt het onopvallend deel van het milieu, en grondstof voor meer plastic soep.
Dit is de endlösung voor minderwaardig plastiek, een verdwijntruuk.


Duurzaam?
De levensduur van dit hergebruikte plastiek is puur afhankelijk van omgevingsomstandigheden en toeval:
Behandeling van het object door gebruikers, de impact van aanrijdingen of machines, vandalisme,
verlies, slijtage door gebruik of door weersinvloeden…
Een kind zal begrijpen dat zelfs deze ‘duurzame grondstof’ niet het eeuwige leven is gegeven, en dat er een grens is aan de gebruiksduur ervan.
Dat kan op dag 1 zijn, of na 10 jaar.
Maar duurzaam is voor altijd, én onschadelijk voor het milieu.
En dat is dit product duidelijk niet:
Dit gerecycleerd plastiek komt in onmeetbare, oncontroleerbare en onopvallende hoeveelheden in het milieu terecht,
en draagt onherroepelijk en onvermijdelijk bij aan de plastificering van onze bodem, onze rivieren en oceanen.

De uitspraak van Lieven Verstraete ‘dan komt het al niet in zee terecht’ is op dit materiaal dus niet van toepssing.
Dit product is onmiskenbaar een plastic tijdbom, en de bron van tónnen extra plastic soep.
Het is een manier voor de afvalindustrie om onbruikbaar plastiek toch nog handelswaarde te geven,
ook nog eens gesubsidieerd door de overheid.
Maar het eindeffect is niet ecologischer dan het gewoon uitkieperen van ons huishoudplastiek.
Het wordt alsnog plastic soep.
Met vertraging, maar onweerlegbaar.

Lieven Verstraete verwisselt de term ‘hergebruik’ met ‘circulair’ en ‘duurzaam’.
Als ik morgen mijn oude dieselcamionette hier niet meer verkocht krijg wegens te vervuilend,
kan ik ze uitvoeren naar bijv. Kameroen.
Daar wordt ze hergebruikt, misschien wel als taxi.
Is dat duurzaam of circulair?
Nee, dat is een manier om er van af te raken, en er toch nog iets aan te verdienen.

Een  foto zegt meer dan duizend woorden:
U ziet wat u ziet op de foto’s onder deze klacht.
Een uitgebreidere reeks beelden vindt u op
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1130580596965315.1073741897.100000401561444&type=3

Zoals de foto’s tonen is de plastiekrecyclage uit ‘de Vrije Markt’ niét duurzaam, en niét circulair.
Het is uitstel van executie, en boerenbedrog.

Het betoog van Lieven Verstraete is  een ernstige vorm van desinformatie:
Het beïnvloedt het bewustzijn van de kijker over recyclage en circulair ondernemen,

de argumenten zijn onjuist en misleidend,
en zijn lofrede op deze producten geeft de plastiekindustrie uitgebreid de kans
om hun product te ‘greenwashen’ en als controleerbaar voor te stellen,
ja, zelfs als oplossing voor ons huishoudplastiek.

Wat het duidelijk niet is, zoals de foto’s bewijzen...

Dhr. Verstraete geeft de plastiekindustrie een vrij podium om de volgende -foutieve- redenering uit te dragen:
“We hebben met plastiek een waardevol materiaal, dat we goed kunnen recycleren,
en waarmee we waardevolle duurzame objecten kunnen maken.’

Hij houdt een pleidooi voor dit soort hergebruik,
maar verzwijgt de ecologische gevolgen ervan.
Op die manier legitimeert hij deze vorm van ‘recyclage’ met verzwegen feiten.
En die recyclage moet dan weer onze waanzinnige en oncontroleerbare verpakkingsstroom rechtpraten.

Met de afsluiter “Blijven sorteren” wordt tenslotte gesuggereerd dat we goed bezig zijn,
en de plastiekstroom onder controle hebben…

Dhr. Verstraete heeft zich blijkbaar laten inpakken door het ‘positieve’ verhaal van de plastiekproducenten en de afvalindustrie,
en onthoudt -misschien ongewild- de kijker de volledige en juíste informatie waar hij recht op heeft.

Daarom vraagt PlastiekBestrijding Vlaanderen vzw een officiële rechtzetting in ‘De Markt’.
(zoals het programma nu heet)

Gelieve op https://www.facebook.com/tooneerdekens/posts/1754425307914171?notif_id=1516378041373526&notif_t=feedback_reaction_generic  een video te vinden ter promotie van deze klacht bij het bredere publiek.

Met vriendelijke groeten,
Toon Eerdekens
voor Plastiekbestrijding Vlaanderen vzw

take down
the paywall
steun ons nu!