Riyadi is
gekend als de eerste Marokkaan die van de Verenigde Naties een prijs
voor Mensenrechten kreeg, een feit dat genegeerd werd door de
Marokkaanse staatsmedia. Buiten die media is ze vaak geciteerd en
uitgenodigd. Zo ook in Antwerpen waar ze op zaterdag 23 mei een
lezing gaf op uitnodiging van Movement X en de Belgische afdeling van
AMDH.

In een
gevulde ruimte in de Atlas in de Carnotstraat gaf Riyadi een aantal
adviezen voor wie in België strijdt tegen racisme. Ze deed dat
vanuit haar jarenlange ervaring als activiste en vanuit een
persoonlijke betrokkenheid als Amazigh vrouw.

Regelmatig
wees Riyadi de luisteraars op haar positie als iemand die vooral in
Marokko actief is en minder op de hoogte is van de ontwikkelingen in
België. “Daarom kan ik hier vandaag enkel spreken over wat ik
weet. Dat is dat een Belgische politicus en burgemeester uitspraken
deed die zeer stigmatiserend en racistisch zijn voor een
bevolkingsgroep. Als hij dat deed om Marokkanen te verdelen dan hoop
ik dat jullie niet in die val trappen.”

Riyadi wou
niet te veel ingaan op de redenen die De Wever gaf voor zijn
omschrijving van Imazighen. “Of hij zich iets liet influisteren
door Marokkaanse gezagsdragers weet ik niet en het interesseert me ook
niet. Als het effectief zo is kan dat nooit als excuus gelden. Het is
niet omdat iets gezegd wordt in Marokko dat hij dat zomaar kan
herhalen”, vertelt Riyadi.

Als het
zou kloppen dat de inspiratie voor racistische uitspraken over
Imazighen, oftewel Berbers, komt van Marokkaanse beleidsmakers dan is
dat voor de Marokkaanse mensenrechtenactiviste geen verrassing. “De
Amazigh-bevolking in Marokko wordt nog steeds op verschillende
manieren gediscrimineerd. Deze bevolking blijft zich daartegen
verzetten en heeft daarbij de steun van verschillende democratische
organisaties met allerlei Marokkanen, want de Amazigh-strijd is niet
enkel belangrijk voor Imazighen. Er zijn beloften geweest maar een
echte erkenning van de taal, geschiedenis en beschaving van Imazighen
is er nog niet.”

Wetgeving

Bij
Marokkaanse beleidsmakers hoeven Marokkaanse Belgen volgens Riyadi
geen onmiddellijke steun of verdediging te verwachten bij racisme in
België. Terloops haalt Riyadi aan dat Marokko ook een groot
racismeprobleem heeft, vooral ten aanzien van migranten uit landen
ten zuiden van Marokko.

“De
enige manier om het beleid vanuit Marokko te veranderen is door de
druk op te voeren.” Riyadi pleit hierbij om deze druk op te voeren
via activisme, zowel tegen racisme als tegen foltering van gevangenen
en arrestaties van mensenrechtenactivisten in Marokko. “Want
Marokko is geen rechtstaat en dus kunnen we ons niet beroepen op
juridische regels. Vooruitgang gebeurt dankzij druk.”

Voor
België geldt een andere situatie, maar ook hier hoeven activisten
volgens haar niet te fel te hopen op rechtvaardigheid via een
rechtspraak. “België heeft zich op internationale bijeenkomsten
geëngageerd om te strijden tegen racisme. De vraag is in hoeverre de
Belgische wetgeving geschikt is om minderheden te beschermen.”

Intussen
adviseert Riyadi de aanwezigen om stil te staan bij wat ze verwachten
van hun protest tegen racistische woorden van een
volksvertegenwoordiger. “Ons eerste doel als
mensenrechtenactivisten is niet mensen in de cel gooien. Ons doel is
via ons protest mensen bewustmaken van wat racisme is en waarom dat
schadelijk is zodat het in de toekomst vermeden kan worden.”