Niet dat ik er iets op tegen heb dat mensen samenkomen en gezellige dingen doen. Zelf ben ik graag onder de mensen. Geen woord van kritiek hier dus.
Toch maak ik me de bedenking waarom dit gebeurt op Kerstmis. We zouden de geboorte vieren van Christus. De man heeft zijn ganse leven voor soberheid geijverd. Hij verkondigde waarden als vrede en vergiffenis. Die man had iets te vertellen dat zelfs een atheïst kan dat aannemen. Maar wat is er gebeurd met het gedachtegoed van Hem? Hoe verloederd zijn Zijn woorden en daden niet geworden? De Kerk die beweert een patent te hebben op Zijn woorden heeft een rijkdom verworven waar menige naties hun overheidsschuld mee zouden kunnen betalen. Waar is de soberheid die de Christus predikte gebleven? Waar is de soberheid van de mensen als ze de Zijn geboorte herdenken?  Ik lees cijfers van 550 euro gemiddeld aan cadeaus die je eigenlijk niet nodig hebt. Er wordt geruild. Er wordt gekocht. Er wordt gevreten, gezopen op een dag dat de man die de wereld zoals we kennen mee heeft beïnvloed, maar dan door zich juist klein op te stellen en om mensen te geven. Hij bezat niets.
Ik hekel dan ook het feest van de overvloed omwille van de hypocrisie die ermee gepaard gaat. Handenvol geld aan lichtjes en voedsel, drank en cadeaus, terwijl op enkele uren vliegen kinderen sterven van honger en ontbering. We kunnen niets doen voor hen hoor ik dan zeggen. Het is crisis.
Is de boodschap die de Christus uitdroeg niet belangrijk? Is het delen van de vissen en het brood met de massa vergeten? Blijkbaar wel.
Maar ik verwijt niemand iets. Ook ik heb als kind de eetfestijnen meegemaakt op deze dag. Het was traditie toen om met zoveel mogelijk mensen, zoveel mogelijk te eten en te drinken. Dan om 12 uur naar de nachtmis. ’s Anderendaags met een kater de afwas doen. “Het is goed geweest” hoor ik hen nog zeggen. Wist ik als kind veel van de nood enkele huizen verder of beter nog; wist ik als kind welke hypocriete boel dat ganse feest was. Maar zo gewoonten neemt men mee. Jaren op Kerst ook gevierd, mezelf voorhouden dat het het juiste was om te doen. Ieder jaar viel er iemand weg, kwam er een ander de plaats innemen aan de tafel. Het systeem werd in stand gehouden.
Maar dit jaar wordt het sober. Dit jaar gaan de gedachten uit naar mensen die het moeilijk hebben. Dit jaar koop ik geen cadeaus. Dit jaar geef ik aan een behoeftige. Geen kalkoen maar kip voor mij. Geen champagne maar een simpel glaasje wijn.
Kerst zien als een gelegenheid om zij die het met minder moeten stellen eens in  gedachten te nemen. Niet enkel voor een dag maar voor jaar. Een dag om te dromen dat er minder mensen in onmenselijke omstandigheden moeten leven. Daar zou Kerst moeten over gaan. Als het even kan die dromen proberen waar te maken. Een dag om te kijken verder dan zijn eigen zelf en familie. Iets geven waar je mensen echt mee helpt, zonder er zelf baat bij te hebben. Een kind zonder honger durven stellen. Een oudere die eenzaam leeft, vragen op de koffie. Dat is de gedachte die Kerst zou moeten oproepen.
Kerst zien als een tijd om te bezinnen. Kijken waar we staan en wat we hebben. Durven inzien hoeveel geluk we hebben dat we het kunnen vieren. En vooral is het een tijd dat we onze naasten kunnen tonen dat ook zij mensen zijn met recht op een menswaardig leven.
De boodschap van de Christus durven uitdragen. De boodschap van vrede en verdraagzaamheid.
Je hoeft zelfs niet gelovig te zijn om na te gaan dat veel van de Christus zijn waarden de moeite waren om na te streven.