Katrien Jacobs’ verkenning van de sekscultuur in het Vlaamse extreem rechtse onlinelandschap en in Baudets roman Voorwaardelijke liefde verdient zo ruim mogelijk gelezen te worden. Niet alleen omwille van haar afdaling, vermomd als Vlaamsgezinde vrouw, in de bijzonder onverkwikkelijke digitale krochten van de huidige alt-right manosfeer, maar vooral ook omwille van haar studie van de intimisering van het nationalisme of de verheerlijking van het (gedroomde) zuivere witte mannenlichaam als redder van de (ingebeelde) zuivere witte natie en, last but not least omwille van haar analyse van de vorm waaronder dit alles doordringt in de maatschappelijke mainstream.
Katrien Jacobs disseceert de seksuele “verlossingspolitiek” van extreem rechts die een radicaal herstel van traditionele waarden van mannelijkheid en vrouwelijkheid en het traditionele gezin koppelt aan een uitgesproken seksuele theorie van mannelijke overheersing en vrouwelijk vaginale onderwerping. Dat zou de énige dam zijn tegen de maatschappelijke chaos van cultureel verval, morele en seksuele decandentie en dreigende omvolking door toedoen van zowel het feminisme als de massamigratie, beide de uitgelezen kop van jut in gore seksueel getinte en gewelddadige karikaturen in de besloten online kringen.
Dat mag ons niet doen vergeten dat de ingrediënten van dat verhaal historisch wortelen in onze cultuur en deel uitmaken van diverse populaire mainstream discoursen, visies en praktijken: patriarchale structuren, traditionele en kerkelijke opvattingen over het huwelijk en homoseksualiteit, de naturalisering van mannelijkheid en vrouwelijkheid en het verwerpen van het onderscheid tussen sekse en gender, de sociobiologische theorieën, die dat ondersteunen (bv. Griet Vandermassen), de mannelijkheidscultus van Jordan Peterson, de afkeer van de zogenaamde vervrouwelijking van mannen en genderchaos, racisme, nationalisme, enz. Het valt daarbij op dat het uiterst rechtse verhaal een groteske uitvergroting is van het heersende door traditionele politici en opiniemakers verkondigde neoliberaal islamofoob feministisch discours. Dat discours stelt dat de westerse cultuur bedreigd wordt door de moslimcultuur, dat moslimmannen “hun” vrouwen onderdrukken, dat zogenaamd traditionele feministen daarin meegaan. Er zijn dus ontegensprekelijk raakvlakken die de “maatpak fascist” nieuwe politieke openingen biedt, zoals de hele Marrakesh-pact episode aantoont. Terwijl ook de uiterst rechtse sletterig blonde en witte politica kan inspelen op het fantasme van de bevrijde sexy westerse vrouw.
Katrien Jacobs wijdt een fascinerend hoofdstuk aan de herrijzenis van de “gepantserde man”, die “een schild vormt tegen een vloed, een rood getijde, een modderbad, een slijmvolk, een vieze pap die het land doet zinken”. Een uiterst rechtse versie van “het persoonlijke is politiek”, gelinkt aan een “contra-intersectionaliteit”, die gediscrimineerde groepen als het gevaar aanduidt en witte mannen als de tragische slachtoffers maar ook de potentiële redders van natie en volk met de vrijwillig onderdanige steun van hun vrouwen.
In een leuke en gedurfde parenthese beschrijft Katrien Jacobs haar eigen vrije seksuele beleving van het moment als reactie op die uiterst rechtse mannelijkheidscultus, die het moet hebben van de onderdrukking van vrouwelijke seksualiteit en mannelijke dominantie. Een verademing in dit deprimerende verhaal!
Het geheel is verlucht met verhelderende illustraties en onderbouwd met wetenschappelijke referenties. Een aanrader.
Radicaal Rechtse Seks, Katrien Jacobs, Epo Uitgeverij, 2021, 160 p., ISBN 9789462672772
