Voor één keer op dinsdag ipv op maandag. Terugkijkend op de lijst van mogelijke gebeurtenissen in de laatste weken om in dit blog over te schrijven, merk ik de spanning tussen uitersten – geven en nemen, inspanning en ontspanning, begin en einde, leven en sterven.
Een moeilijk afscheid:
Laat mij met het laatste beginnen gezien ik net terug ben van een boeddhistische dienst waarbij een ritueel om voor negenenveertig dagen te bidden voor een overledene om haar geest te begeleiden en te ondersteunen gedurende haar reis in het hiernamaals werd begonnen. Ilse was nog niet zo oud maar had al jaren een nieraandoening en die is haar uiteindelijk fataal geworden. Niettegenstaande haar zwakke gezondheidstoestand had ze een liefde voor de kinderen van het dorp en een passie om kunstzinnige activiteiten voor hen to organiseren. Ze werd een drietal jaar terug de plaatselijke vertegenwoordiger voor Dance For All, een organisatie die gratis danslessen aanbiedt aan kinderen en jongeren in townships en plattelandsgebieden. Tijdens jaarlijkse opvoeringen kunnen de kinderen hun talenten tonen en wordt bijzonder talent opgemerkt en ondersteund in verdere opleidingen. Mijn dochter Mary woonde de lessen ballet, African dance en modern dance bij samen met andere kinderen in het dorp. Ilse had echter een tweetal weken terug laten weten dat er geen danslessen meer zouden plaatsvinden. Kort daarna hoorde ik dat ze heel ziek was en gisterenochtend is ze overleden. Ik wil hierbij hulde brengen aan haar krachtige geest die niettegenstaande een zwak lichaam toch onvermoeibaar werkte voor de kinderen van dit dorp. Moge ze in vrede rusten. Ze laat een 18-jarige dochter achter die dit jaar haar eindexamens bij ons op school schrijft.
Feestje:
Dan was een aantal weken terug een feestje ter gelegenheid van de verjaardag van een dierbare vriendin van mij. Ik weet echt niet precies hoe oud ze is maar ze is minstens 20 jaar ouder dan ik ben. Ze wou een feestje geven om haar leven te vieren en had iedereen uitgenodigd om tijdens de dag wat tijd bij haar door te brengen. Een dorp is een dorp met alle nadelen van dien maar ook met alle voordelen. In feest en in rouw komen de inwoners samen en ondersteunden elkaar niet alleen in vreugde en tranen maar ook daadwerkelijk. Het was een gezellige boel met bezoekers die kwamen en gingen en samen wat tijd doorbrachten. Omdat ik hier al sinds 1998 woon ken ik de meeste mensen en was het een plezier om wat tijd met bekenden door te brengen ook al omdat ik niet zoveel uitga. Ik ken dus de meeste mensen maar ken hen niet zo goed.
Dochter Mary:
Een ander begin en einde heeft met mijn dochter Mary te maken. Ze kwam bij mij wonen toen ze twee en een half jaar was. Ze werd officieel geadopteerd een jaar later. Ik had toen besloten om haar familienaam niet te veranderen want tenslotte is ze Afrikaanse en ik wou haar laten kiezen als ze ouder was. Maar twee jaar terug werd ze ook Belgische en haar naam werd tijdens dit proces automatisch naar mijn familie naam Verschoore veranderd. Ik besloot toen om haar familienaam in Zuid-Afrika ook te wijzigen naar Verschoore omdat het anders te verwarrend is. Nu wat een eenvoudige aanvraag tot naamwijzing is ontaarde in een proces van twee jaar met onnoemelijke telefoontjes naar Binnenlandse Zaken maar met telkens geen uitleg op de vraag waarom het zolang duurde. Uiteindelijk schakelde ik de dienst van de Public Protector in die waakt over de goede gang van overheidsdiensten. Door de druk van deze dienst was Binnenlandse Zaken gedwongen om aandacht aan mijn vraag te geven en werd het uiteindelijk opgelost. Mijn dochter heet dus ook hier officieel Mary Verschoore. Haar reactie: “Nu heb ik echt een grote familie in België!”
Een ander besluit die ik begin vorige week nam is om haar in te schrijven bij een Waldorf getrainde leerkracht die ook kunstenares is en net een klasje met 6 kinderen bij haar thuis is begonnen. Ik ben al een jaar en langer op zoek naar wat de beste oplossing is voor mijn dochter die niet op een conventionele wijze leert. Ze heeft specifieke ondersteuning nodig die bij ons op school niet echt kan gezien haar juf een dubbele graadklas heeft en er geen extra ondersteuning voor kinderen met specifieke noden aanwezig is op school. Mary begon in haar nieuwe klasje vorige week woensdag met enthousiasme. Ze kent de andere kinderen en ze kunnen heel praktisch en intensief maar ook rustig tewerk gaan. Gezien haar klas pas om 9 uur begint doen we de lichaamsoefeningen die ze nodig heeft en het dyslexie leesprogramma voor ze naar school gaat. Dit werkt zoveel beter dan dit in de late namiddag te moeten doen. Na al die tijd van zoeken kan ik weer uitademen want ik geloof echt dat dit voor nu de beste oplossing is voor Mary en mij. Ik werd dan ook prompt ziek met keelpijn en een verkoudheid.
Vrijwilligers:
Onze school is nu weer al twee weken in de derde termijn bezig. Ook hier is het een komen en gaan. Liam, een vrijwilliger met het weltwaertsprogramma uit Duitsland, ging na een jaar dienst weer naar huis. Hij heeft zo’n positieve invloed op de werking van de school en op de kinderen en werknemers gehad dat hij heel erg gemist zal worden. Bijzonder hoe zo’n jonge man toch al zo’n uitstraling kan hebben. Het bijzondere was dat het niet bij uitstraling bleef maar ook met daden gepaard ging. Hij nam verantwoordelijkheid en zette door tot het einde. Maar een andere vrijwilligster Elisa is begonnen. Zij zal voornamelijk in de klassen van het lager onderwijs de leerkrachten bijstaan in hun dubbele klassen. Gezien ik hier al zo lang woon vraag ik me soms af wat de eerste indruk is van een nieuweling die uit Europa komt. Moet ik haar vragen! In september verwachten we nog twee vrijwilligers uit Duitsland die dan voor een jaar zullen blijven.
Eindejaarstudenten:
Voor de eindejaarsstudenten is het uur van waarheid bijna aangebroken. Eind augustus zijn ze klaar met school. Tot eind november worden de maanden gevuld met studeren en het schrijven van eind examen. Onze school biedt enkel de volgende zeven vakken aan dus ze schrijven allemaal het zelfde eind examen: Engels als eerste taal; Afrikaans als bijkomende tweede taal; levensorientatie; computer; math literacy; visuele kunst en dramatische kunst. Voor velen is het ook al uitkijken wat ze volgend jaar zullen doen – verder studeren? Wat? Waar? Universiteit? Praktische richting? Hoe het te bekostigen?
Gerald, onze meest kunstzinnige eindejaarstudent, kwam in de julivakantie voor een dag naar mijn huis om er op internet te gaan. Hij woont in Zolani Township in een piepklein huisje samen met zijn moeder en zijn jongere zus die ook bij ons op school is. Ik heb heel wat respect voor zijn moeder die haar kinderen voortdurend positief beïnvloed om goed te doen op school en verder te studeren. Als iemand die zelf niet lang naar school ging en die periodes van ziekte doormaakt en dan niet kan werken en geen inkomen heeft, rijst ze weer op, volgt cursussen , werkt waar en wanneer ze kan en is op die manier een echt en levend voorbeeld voor haar kinderen.
Wat Gerald ook heeft is een visie, een duidelijke richting waarin hij wil gaan. Hij is kunstzinnig en heeft talent in de visuele en dramatische kunst richtingen. Zelf wil hij een modeontwerper worden en ik geloof dat hij een heel goede kans op slagen heeft.
Aan de andere kant merk ik ook dat er een aantal sponsors zijn die hun financiële verbondenheid met een kind op school moeten stopzetten. Meestal gebeurt dit omdat ze het echt niet kunnen verder zetten of omdat ze zich financieel onzeker voelen. De meeste mensen willen eerst zeker zijn dat ze voor zichzelf en hun familie en in hun eigen toekomst kunnen voor zien vooraleer ze eraan denken om iemand anders te ondersteunen. En de nood in de wereld is groot. De aandacht gaat natuurlijk eerst naar de hongersnood in Afrika. En de globale financiële wereld is opnieuw in beweging. In het dorp hier is de werking van het Familie Centrum gestopt omwille van gebrek aan financiën. Het centrum werkte dagelijks met een veertigtal kinderen uit disfunctionele families maar slaagde er niet meer in om voldoende financiële giften bij elkaar te krijgen om hun werk verder te zetten.
De lente is op komst:
Met de komst van augustus is de lente ook op komst. De fruitbomen in de kleine boomgaard hier op de eigendom staan in volle bloei en de veldbloemen zijn in hun volle glorie te zien. Een samenloop van voldoende regen en zonneschijn maakt het een mooie aanloop naar de lente. De weavervogels zijn ook volop en luidruchtig bezig om nesten te bouwen.
Zoals ik zei aan het begin – het leven bestaat uit tegenstellingen.
