Eigenlijk moet je het maar doen: een systeem opzetten waarin bijna 7 miljard mensen willen meedraaien, niettegenstaande dat systeem oneerlijk is, onrechtvaardig is, slecht voor je gezondheid, voor het milieu en uiteindelijk ook voor je geluk.

Marketing is uiteindelijk een fantastisch instrument gebleken: men heeft de psyche van de mens bestudeerd, totdat men heeft gevonden wat men moest doen om die mensen te laten kopen. Niet lief zijn voor elkaar. Niet op zoek gaan naar een vreugdevol bestaan. Niet op zoek gaan naar harmonie of groei op gebied van menselijkheid.

Nee, hoe laten we mensen kopen. Maakt niet uit of ze het nodig hebben, maakt niet uit dat datgene wat je verkoopt eigenlijk gemaakt is om bij voorkeur snel terug stuk te gaan. Als mensen maar kopen. 

Je vertrekt van grondstoffen, die je bij voorkeur zo min proper mogelijk ontgint. je kan zelden zeggen dat mijnbouw zorgt dat op de grondstoffen na, de streek er voor de rest hetzelfde bij gelaten wordt..

Je zorgt dat er veel verloren gaat, in tussenstadia van dat productieproces.

Je zorgt dat mensen bij voorkeur dingen kopen die ze niet nodig hebben, en wanneer ze die dingen uiteindelijk weggooien, omdat ze niet echt gemaakt zijn om lang mee te gaan, zorg je ervoor dat dat beetje van grondstoffen dat overblijft, achteraf quasi onmogelijk in zijn oorspronkelijke staat kan teruggebracht worden.

We zijn ondertussen slim genoeg om op grote schaal smartphones in elkaar te steken. Ik ken evenwel weinig fabrieken die uitgerust zijn voor het omgekeerde proces. Alles in elkaar en verkopen.

Niet echt om fier op te zijn. En toch lopen we allemaal mooi mee in de pas. indrukwekkend, niet?