Guangzhou is ook minder hectisch. Hetgeen die eerste uren helpt om de jetlag de boven te komen. Al
werden we daarbij ook wel geholpen door
het  Chinese “allerheiligenverlof”,  het Qingming Festival voor de overledenen, van 5 tot 7 april. Waardoor het er hier ook iets kalmer aan toe
ging. Ook syndicaal, moesten we
vaststellen.

Museum

Guangzhou was
overigens de vertrekbasis voor het Chinese syndicalisme. Daar gaan ze hier bijzonder prat op. En dus zat in het programma van ACFTU, de Chinese
vakbond, ineens ook een bezoek aan hun vakbondsmuseum. 

Zoiets kennen wij niet. Dat museum gaat terug
tot de startdagen van het Chinese syndicalisme, in 1840, geworteld in de sterke
industriële ontwikkeling die de stad en de regio kende na de Opiumoorlog. Een geschiedenis dus langer dan de onze. Toen nog los van de partij. 

Het museum is
gevestigd in de oude gebouwen van de “Machinevakbond” van de regio,
Guangdong. Daar werd ook de eerste Nationale
Arbeidsconferentie gehouden. Vandaag overigens nog steeds in gebruik als congresplaats. Met wel wat leuke details. Zoals het allereerste lidmaatschapsboekje en andere syndicale parafernalia. Of zoals een
trots overzicht van de grote stakingen en de loonsverhogingen die dat opleverde. Waaronder eentje met 50 procent loonsverhoging. 

Vandaag heb je hier trouwens ook nog
(nominale) loonsverhogingen met twee cijfers. Zoiets moet Monica De Coninck
nachtmerries bezorgen. Hier wordt het
vandaag van overheidswege bevorderd, ter versterking van de binnenlandse consumptie. ACFTU
verwacht voor 2014 voor het personeel van de privéondernemingen dat niet
tot het management behoort loonsverhogingen van gemiddeld 11,3 procent. Eat that.
En voor het management? 6,8 procent. Omgekeerde wereld, naar Westerse verwachtingspatronen althans.

Vertakt

Los van de inbedding
in de partij gelijken de syndicale structuren hier overigens sterk op die van
het ACV. Met enerzijds beroepscentrales en anderzijds een regionaal en lokaal vertakte interprofessionele werking: natonaal,
regionaal, stedelijk en vervolgens wijkniveau. Al zijn de wijken hier wel iets bevolkter dan de Vlaamse wijken. 

Als ACV zijn we geen
kleintje (nummer 1 in België, nummer 4 in Europa en nummer 12 in de wereld),
maar ACFTU, dat is toch van een andere orde: 290 miljoen leden. Daar komen de Europese vakbonden samen nog niet aan,
met 180 miljoen aangesloten bij het EVV.

Morgen meer. Over de spectaculair boomende stad Shenzhen. Over het syndicalisme daar. Maar vooral ook
over ons wedervaren bij het door ACFTU geplande bezoek aan megabedrijf Foxconn, ’s werelds grootste fabrikant van computeronderdelen. 400.000 werknemers, asjemenou. Vooral bekend van de iPhones en iPads. Maar in
2010 ook in opspraak gekomen door een plotse reeks zelfmoorden onder de werknemers.