“De oproep werd gelanceerd door de Palestijnse Civiele Samenleving”, vertelt Ludo De Brabander, stafmedewerker bij Vrede vzw, die de oproep vertaalde en op het internet gooide.

“De oproep is gericht tegen Israël als een reactie op de bezettingspolitiek, het apartheidsysteem en de schending van de rechten van de vluchtelingen.”

Volgens De Brabander legitimeert K’s Choice met haar optreden (14 september in Tel Aviv, nvdr.) de Israëlische politiek. “Door op te treden doet ze alsof er niets aan de hand is en geeft ze Israël het gevoel een normaal land te zijn. Dat ‘normaal zijn’ moeten we juist zien te doorbreken. Bijvoorbeeld door zoveel mogelijk artiesten te overtuigen om Israël links te laten liggen.”

Geen politiek

Volgens Karsten Biesemans, brand manager bij Sony Music Entertainment Belgium, spreekt K’s Choice zich politiek niet uit over de situatie in Israël door daar op te treden.

“K’s Choice speelt op een ander niveau. De band is een muziekgroep en houdt zich daar niet mee bezig.” Het optreden wordt dus niet uitgesteld en vindt plaats zoals gepland.

“Eerder dit jaar gaven wij al een optreden in Israël en toen hoorde je niemand klagen. Nu dat iemand een petitie heeft gestart op het internet, mag het allemaal niet meer.” Volgens Biesemans zijn ze lang niet de enige groep die optreedt in Israël. “Er zijn andere groepen die in veel corruptere landen komen, maar daar hoor je niets van.”

Illustere voorgangers

De Brabander betreurt deze reactie, maar hoopt dat de groep toch de moeite zal nemen om de campagne te leren kennen. Een groeiend aantal muzikanten, schrijvers en artiesten gaven gevolg aan de oproep, waaronder: de Pixies, Gorillaz Sound System, Elvis Costello, Gil Scott-Heron, Carlos Santana, Bono/U2, Devendra Banhart, Massive Attack, Faithless en Archive.

Robert Del Naja van Massive Attack reageerde met: “Ik kan niet spelen in Israël als de Palestijnen geen toegang hebben tot dezelfde fundamentele rechten als de Israëli’s. Ik denk dat de beste benadering een boycot is tegen een regering die vastberaden is om deze destructieve politiek in stand te houden.”

© 2010 – StampMedia – Emilie Laurent