Zondag 6 februari is in Dakar, Senegal, het achtste gecentraliseerde Wereld Sociaal Forum van start gegaan.
Traditiegetrouw gebeurt met een kleurrijke optocht van alle deelnemende organisaties. En die optocht zegt meestal veel over wat er zoal te gebeuren staat, hoe groot het entoesiasme is, hoeveel er is gemobiliseerd.
De Afrikanen verdienen alvast een pluim, wat het Forum verder ook brengt. Het was een erg kleurrijke betoging van tienduizenden mensen, minstens dertigduizend, sommigen spreken van vijftigduizend mensen. Met veel muziek, met veel vreugde, met veel concrete eisen.
Opvallend was de grote meerderheid van Afrikanen zelf. Dat zou niet mogen verbazen, maar toch waren sommigen bang dat er onvoldoende zou zijn gemobiliseerd. Nee dus. De Afrikanen, hoewel hoofdzakelijk uit Franssprekende landen, waren massaal aanwezig. Onder hen vielen vooral de vrouwen op, doorgaans in zeer kleurrijke maar identieke klederdracht, want een enorme indruk maakt.
Opvallend verder de zeer grote groep jongeren die aan de optocht deelnam, wat bewijst dat jongeren nog wel degelijk voor politiek en sociale eisen op mondiaal vlak kunnen warm gemaakt worden.
Minder verrassend was de erg grote groep Marokkanen en Tunesiërs, wat uiteraard verklaard wordt door de gebeurtenissen in de Maghreb en Masjreklanden. Egyptenaren kunnen momenteel helaas moeilijk reizen.
Bij de niet-Afrikanen vallen vooral de grote groep Fransen (ongeveer 500!) en Brazilianen op. België kan trots zijn op nagenoeg honderd deelnemers. Het ACV en het ABVV waren ook erg duidelijk aanwezig in de optocht, met entoesiaste mensen.
De Aziaten zijn helaas een kleine minderheid, wat wellicht verklaard wordt door de lokale politieke situatie en door de grote afstanden. Toch zijn er delegaties uit Japan, de Filippijnen, Indië, Nepal, Bangladesh, en nog andere landen.
Bij de behandelde thema’s staan wellicht migratie en handelsakkoorden op de eerste plaats. Het beleid van de Europese Unie wordt sterk aangeklaagd, zowel als het feit dat Afrika ‘gisteren een kolonie was, vandaag geëxploiteerd wordt maar dat morgen de Afrikanen vrij zullen reizen’. Landbouw en het probleem van de ‘land grabbing’ het massaal opkopen van land door buitenlanders, was ook zeer duidelijk aanwezig. Verder en zoals gebruikelijk het recht op gezondheid en onderwijs, het recht op huisvesting, de rechten van vrouwen, enz.
In Afrika wordt de politieke strijd duidelijk met andere termen of concepten gevoerd. Ik zag geen Afrikanen met slogans tegen het neoliberalisme of tegen het kapitalisme, en hooguit één enkele blanke… maar inhoudelijk sloten de eisen wel aan bij wat ook in Europa wordt geëist.
Ontroerend was het verschil in materiaal waarmee werd betoogd. Sommigen hadden professionele spandoeken, anderen, en zelfs grote groepen, liepen rond met eisen die ze op een stuk karton gekrabbeld hadden. Het gebrek aan middelen staat de mobilisatie niet in de weg.
Dit was alvast een schitterend begin van wat hopelijk een schitterend forum wordt. Niet iedereen is er evenwel gerust op. De afgelopen dagen was er aan de universiteit – waar het forum plaats vindt – nog bijna niets te merken van wat er op komst is. Vandaag, zondagavond 6 februari, is er nog steeds geen programma voor 8, 9, 10 en 11 februari … Maar toen ik vanochtend op de universiteit kwam, zag het terrein er plots helemaal anders uit. Er stonden standjes, er was bewegwijzering, kortom, er was iets aan het gebeuren.
De paniek bij de blanken is groot, maar zoals een Afrikaan ons vandaag vertelde: ‘maak je toch geen zorgen, jullie hebben een klok, wij hebben de tijd …’. Naar goede Afrikaanse gewoonte zou morgen alles – of bijna alles – dus in orde moeten zijn!