Wie mijn blogs en (opinie)artikels leest, misschien wel sinds 1996 toen ik ermee op de opiniepagina’s van De Standaard begon, die zal vast gemerkt hebben deze twee dingen: 1. Ik neem geen blad voor de mond. Personaliteiten als Karel Verhoeven, Rik Torfs, Gerard Bodifee, Dirk Draulans, recent minister Koen Geens en vele anderen, zij zullen mijn welwillende maar krachtige kritieken niet gauw vergeten. 2. Ik breng vaak minder “feiten” dan andere reporters, ondanks een grote liefde voor Waarheid; maar ik bied in mijn stukjes bijna altijd een fris en bruikbaar Perspectief aan de lezer. Margot Vanderstraeten is dat opgevallen, onder anderen. Zie de opmerking in de bioschets van deze blog. Een van de onder liggende doelstellingen van mijn teksten is altijd de Vervreemding te bekampen, en dus de Verbondenheid en Betrokkenheid te bevorderen. Mijn kennis van de vele zorgen, angsten en twijfels die de mensen bij ons onder de mat vegen, is dan ook niet min, na acht jaar luisteren als vrijwillig hulpverlener bij Tele-Onthaal. Dan wil je daar als vanzelf graag iets aan doen. In de boekenbijlage van De Morgen van 4 april lezen wij dat dit soort journalistiek waarschijnlijk de trend gaat worden. In het interview met René ten Bos (p. 12) drukt deze filosoof, hoogleraar en Denker des Vaderlands voor twee jaar in Nederland, het aldus uit:

“De vraag is of je als journalist loyaal moet zijn aan mensen of aan de waarheid. Of stuw je de waarheid in de richting van die mensen. Ik denk dat vandaag de loyaliteit ten opzichte van de mensen groter is dan die ten opzichte van de waarheid. (…) In Scandinavië bedrijft men ‘constructieve journalistiek”, waarbij de journalist niet alleen feiten verzamelt, maar ook oplossingen aandraagt en therapeutisch werkt voor het publiek. Hij zorgt er dan voor dat mensen zich verbonden en betrokken gaan voelen. Dat waait ongetwijfeld naar hier over, als het nog niet gebeurd is.”

Het interview is zeer de moeite waard.

Laat mij, voor u de krant gaat halen, nog een opbouwende suggestie doen:

Tegen wanneer mogen wij de titel van Denker des Vaderlands in Vlaanderen of in België verwelkomen?

… Of hebben de kwatongen toch gelijk, die stellen dat Nederlanders veel meer belang hechten aan (na)denken. En dat al sinds rond 1580 de intelligentsia van een groot deel van Vlaanderen naar het Noorden is geëmigreerd, gevlucht omdat de Spaanse furie en generaal Alexander Farnese met zijn katholieke legers, met in zijn kielzog de hertog van Alva, er zaten aan te komen?

Met Paasgroet,

S. H. S.

Creative Commons gelden.