Landdag is een dag die de strijd tegen Israëls confiscatie van Palestijns territorium symboliseert.

Inwoners van Gaza op straat

Ook op 30 maart 2011 komen inwoners van Gaza op straat, maar ze willen niet enkel het verleden herdenken. Ze willen concrete stappen ondernemen naar een betere toekomst voor Palestina. 30 maart ligt in het verlengde van de revolutie die op 15 maart leek op te borrelen en is dus op de huidige politieke situatie gericht.

In februari rees de vraag of de Arabische revoluties ook Palestijns grondgebied zouden bereiken en zo ja, tegen wie dit protest zich dan zou richten? Zouden Palestijnen de interne problematiek van de verdeeldheid aankaarten tussen de Fatah-regering in de Westelijke Jordaanoever en Hamas in de Gazastrook? Of zou een opstand gericht zijn aan het adres van de Israëlische bezetter?

‘March 15th movement’

Onder de noemer van March 15th movement riep een groep Palestijnse jongeren uit zowel de Gazastrook als de Westelijke Jordaanoever, onafhankelijk van politieke partijen, op tot de beëindiging van de politieke verdeeldheid.

Alle Palestijnen, de jeugd in het bijzonder, werden opgeroepen om te demonstreren voor vrijheid, eenheid en rechtvaardigheid. De 15 maart-beweging ijvert voor de vrijlating van alle politieke gevangenen in de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook en voor nieuwe democratische verkiezingen waar alle Palestijnen, waar ook ter wereld, aan kunnen deelnemen.

Beide regeringen zeiden dat ze de demonstraties zouden toelaten, maar de jongerenbeweging voelde nattigheid: “Palestijnse politieke partijen, de Hamas-regering in Gaza, de Fatah-regering in de Westelijke Jordaanoever en diverse NGO’s pogen deze beweging te recupereren opdat ze hun eigen doelen zou dienen.”

“Ze pogen zichzelf te legitimeren door te claimen dat zij de belangrijkste organisatoren zijn van dit evenement. Iedereen is hartelijk welgekomen; ook leden van politieke partijen en werknemers van NGO’s, die een essentieel onderdeel van ons maatschappelijk weefsel uitmaken. Pogingen van hun leiders om onze inspanningen bij te sturen, zijn echter niet welkom”, stelden ze op hun blog.

15 maart, Gaza-Stad

Het Al-Jundiplein in het centrum van de stad zwelt aan met duizenden demonstranten, terwijl door de luidsprekers luid en strijdvaardig de slogans echoeën: “Al-shaab yiridoen, inha’ al-inqasam”: ‘de bevolking wil de verdeeldheid beëindigen’. Palestijnse vlaggen wapperen op het plein, maar gestaag doemen er meer groene vlaggen en Palestijnse vlaggen met groene extensies op: Hamas-aanhangers nemen het plein over.

Ik praat met een dokter aan de medische hulppost en hij haalt zijn schouders op: “Dit was te verwachten, maar anderzijds is het een grote stap vooruit. Dit is de eerste keer dat Hamas een stap in de richting van verzoening zet.”

Een groep jonge strijdvaardige dames, vooral studenten, komen aan en roepen dapper: “Il alam Falesteen wi bas” (‘enkel en alleen de Palestijnse vlag!’) Ze worden brutaal geweerd en trekken gedurende een uur doelloos door de straat om uiteindelijk op het Al-Kattibaplein te belanden.

Er zijn nu twee demonstraties. Op Al-Kattiba worden alle partijvlaggen geweerd en weerklinken slogans die Abbas en Haniya oproepen om de tweestrijd op te geven. Er hangt een vreugdevolle sfeer op het plein en in de namiddag sijpelt het nieuwsbericht binnen dat Haniya Abbas uitnodigt in Gaza.

Demonstratie brutaal opgeruimd

Omstreeks 19 uur wordt de demonstratie echter brutaal opgeruimd: de politie bestormt het plein, sticht brand in enkele tenten en jaagt iedereen agressief weg met knuppels.

De berichtgeving hierover is dubbelzinnig, maar naar verluidt wordt de Al-Kattibabetoging ervan verdacht door Fatah georganiseerd en gefinancieerd te zijn. De weg naar eenheid moet zich nog door de bochten van achterdocht, wantrouwen, onderdrukking en politieke onwil murwen.

De Palestijnse cultuur draagt vastberadenheid en onwrikbaarheid hoog in het vaandel en de jeugd zal op deze traditionele waarden worden getest.

Israëls premier Netanyahu weergalmde al snel in de media met de boodschap dat als de Palestijnse Autoriteit onderhandelt met Hamas er geen vredesonderhandelingen meer mogelijk zijn met Israël.

Is Palestina klaar voor een revolutie?

Blijft de Palestijnse Autoriteit de slaaf van Israël of is er een radicale breuk op komst? En: wil Hamas een alliantie aangaan voor een groter Palestina, of prijst het zich tevreden met de Gazastrook?

Op 30 maart trekken de jongeren opnieuw de straat op en diverse Palestijnse facties roepen iedereen op om niet alleen Landdag te herdenken, maar tevens een stem voor eenheid te laten horen in de straten van Gaza … De nabije toekomst zal leren of Palestina klaar is voor een revolutie of dat deze protesten slechts kritische kanttekeningen waren.