Vorig jaar vroeg de student Kacem El Ghazzali aan de internationale gemeenschap om in te grijpen en een einde te maken aan de sharia in Arabische landen. Een imam riep moslims op hem te doden. El Ghazzali kreeg ook dreigmails en –telefoons. Later werd hij zwaar geslagen door andere studenten en personeel op zijn middelbare school. Daarop organiseerden activisten een solidariteitscampagne voor El Ghazzali, die uiteindelijk politiek asiel kreeg in Zwitserland.

Hij kreeg een streng religieuze opvoeding van zijn vader, die hem voorbestemde om imam te worden. Maar de jonge El Ghazzali vond religie “een filosofie van vervolging en onderdrukking”. Marokko geldt als modern en democratisch land, maar tolereert geen meningen zoals die van El Ghazzali op diens blog. Godsdienstvrijheid mag dan wel in de grondwet staan, het past niet in het dagelijkse leven van de Marokkanen.

De Marokkaanse strafwet legt drie jaar gevangenisstraf op voor wie het geloof van de moslims “destabiliseert”. In feite vallen ook Marokkanen, die als moslim werden geboren maar zich bekeren tot een ander geloof of atheïsme, hieronder.

Marokkaanse joden

De Arabische Lente bracht geen scheiding tussen politiek en religie in het Noord-Afrikaanse koninkrijk van 32 miljoen inwoners. Islam blijft de officiële staatsgodsdienst. Bij de protesten in februari weerklonk de roep om secularisering, maar “met de komst van islamisten in de beweging ebde deze eis uiteindelijke volledig weg”, vertelt El Ghazzali aan IPS.

Daar zijn sommige activisten van toen het niet mee eens. Volgens Mohamed Amine Manar uit Casablanca respecteert Marokko de godsdienstvrijheid. Het bewijs? “Dat Marokkaanse joden altijd hun geloof mochten praktiseren.” Marokko heeft een joodse gemeenschap van ongeveer 200.000 mensen, van wie die meesten in het buitenland leven.

Afvallige moslims

Deze tolerantie geldt niet voor afvallige moslims. “Een inbreuk op de persoonlijke vrijheden van burgers en een ernstige schending van mensenrechten”, vindt El Ghazzali. Maar de jonge politieke banneling geeft niet op. “Met mijn teksten en de campagnes die ik organiseer, probeer ik een politiek evenwicht op te bouwen voor de verdediging van individuele vrijheden in Marokko. De beste manier om iedereen hiervan bewust te maken, is een breed publiek debat op zetten over de godsdienstvrijheid.”

“De combinatie van religie en politiek heeft uiteindelijk geleid tot een politieke islam die het secularisme afzweert zonder een plan om de problemen van de burgers op te lossen”, aldus de student.

Volgens de Marokkaanse grondwet is de koning “Amir Al Mouminine”, de aanvoerder van de gelovigen. “Dat maakt hem een sacraal persoon die niemand kan in vraag stellen of bekritiseren. Die heiligheid heeft ervoor gezorgd dat Marokkanen enkel hervormingen hebben geëist en niet het regime omvergeworpen”, besluit El Ghazzali.