13 september 2011
 

Een dagje Vilnius

De maandag werd afgesloten met een gezellig kampvuur aan de oever van het meer.

Dinsdag was het dan tijd voor ons eerste bedrijfsbezoek, een industriële bakkerij in Vilnius. De bakkerij “Vilniaus duona” behoort tot de Finse groep Vaasen & Vaasen, de grootste bakkerijgroep in Scandinavië en de Baltische staten. In Litouwen heeft de groep 3 bedrijven. Begin de jaren 2000 stelden deze 3 bedrijven samen nog meer dan 1300 werknemers tewerk. Vandaag nog iets meer dan ….. 400. Jawel, ook hier heeft de industrialisatie toegeslagen.

Na de rondleiding in het bedrijf en de aansluitende toelichting door de directrice, was het tijd voor een geleid (voor sommigen onder ons een “gelijd”) bezoek aan de hoofdstad van Litouwen, Vilnius. Het contrast tussen het oude stadsgedeelte en het moderne Vilnius is opvallend: vernieuwde winkelstraten en blitse kantoorgebouwen gaan er hand in hand met grouwe gebouwen die nog dateren van de periode van de Russische bezetter. De gids bracht ons langs de mooiste gebouwen van de stad. Het presidentieel paleis, de universiteitsgebouwen, de Sint-Peter en Paulkerk, … meer dan een bezoekje waard.
Na de lunch, tijd voor … vrije tijd, voor sommigen voor shopping, voor anderen voor een terrasje met een frisse Grimbergse pint (volgens de ober het beste bier dat ter verkrijgen is in Vilnius en omgeving).

In de late namiddag was er een bezoek voorzien aan het adventure parc Belmontas, dat zich een 15-tal kilometer buiten Vilnius bevindt. Een klim-en klouterparcours was er voorzien, maar uiteindelijk … weer geschrapt. Tja, het programma wijzigt hier soms wel eens. Na het avondeten gingen we terug met de bus naar onze verblijfplaats in Trakai, om de lange dag af te sluiten met opnieuw een kampvuur.

Yves

maandag 12 september 2011

Blogging In The Rain

De basketmatch van gisteren is gelukkig beter afgelopen, de Litouwers klopten Duitsland. De sfeer was direct gezet voor een fijne avond. We leren elkaar steeds beter kennen waardoor de interactie tussen de Belgen en de Litouwers steeds verbeterd. Jammer dat er ondertussen al enkelen vertrokken zijn omdat ze moesten gaan werken.

Vandaag begon de dag goed met een lekker ontbijt: eieren met spek. Gisteren, zondag, hadden we daar stiekem op gehoopt, maar met een dag vertraging smaakten het eens zo goed. De bordjes waren dan ook goed leeg. Daarna was het tijd voor een voormiddag staking en sociale verkiezingen. Nerijus, de advocaat, vertelde ons hoe moeilijk het is om een staking te organiseren in Litouwen. Er is een lange procedure en veel voorwaarden die moeten vervuld zijn. Veel stakingen worden daardoor onwettig verklaard.
 
Of ze worden zo lang uitgesteld dat het nog weinig zin heeft om te staken, zoals bijvoorbeeld een staking in de bierfabriek die tot de winter wordt uitgesteld wanneer de productie bijna stilvalt. en de de schade te beperkt is om druk te zetten. In de meeste publieke sectoren is er een minimale dienstverlening verplicht. De rechters hebben ook weinig ervaring met dit onderwerp en beslissen vaak in het voordeel van de werkgever, ook in de private sector . De rechtbank besliste zelfs dat bier een noodzaak is Litouwen, en dat staken tegen de publieke belangen ingaat.

Daarna legde Yves uit hoe stakingen bij ons verlopen. Ook bij ons is er een procedure, maar vaak worden stakingen gewoon spontaan georganiseerd. Kevin gaf wat uitleg over de staking bij Kraft Foods van de voorbije weken. Julie gaf daarna wat uitleg over het systeem van sociale verkiezingen. De Litouwers waren hierin zeer geïnteresseerd en stelden dan ook vele vragen. Na een boeiende vragenronde werd het eerste gedeelte van ons bezoek afgesloten. Vanaf nu beginnen we aan de bedrijfsbezoeken.

Na de middag hadden we nog even tijd om met de Belgische groep te praten over jongeren en de sociale verkiezingen. In sommige sectoren werken weinig jongeren, in andere sectoren is er veel verloop. In veel bedrijven werken ze veel met jobstudenten, interims en tijdelijke contracten. Bram merkte op dit dit punt kan besproken worden op de ondernemingsraad. Bij Poco Loco hebben ze zo het aantal interims kunnen terugdringen.

De jongeren merkten op dat bij het opstellen van de lijsten men vaak voor ervaring kiest, waardoor jongeren soms geen kans krijgen. Maar jongeren stemmen op jongeren, dus zo lopen we stemmen mis. Verder stelden ze dat het belangrijk is om jongeren eerst lid te maken, voor dat je ze warm kan maken voor een mandaat. Het Enterlidmaatschap wordt weinig opgevolgd en veel jongeren haken hierna af. We sloten de discussie positief af: de jongeren willen in de toekomst zeker nog samenkomen om verder te discussiëren over de jongerenwerking.

Daarmee sloten we de werkdag af. De ene ging zwemmen, de andere ging aan het bloggen. Vanavond vertrekken de overgebleven Litouwers. Vanavond wordt het dus een avondje onder de Belgen. Maar eerst is er nog een afscheidsdiner. En daarmee sluiten we af, zodat we nog even kunnen verbroederen met de Litouwse collega’s. Eerst het afscheidsdiner, dan groepsfoto en dan uitwuiven.

zondag 11 september 2011

Zonnige dag in Trakai

  
Deze morgen kregen we een presentatie van de advocaat van LMP over het collectieve overleg in Litouwen. De presentatie was enkel in het Litouws, met vertaling, maar de slides waren niet in het Engels. Daardoor was het niet zo eenvoudig om te volgen. Gelukkig hebben we wel een zeer goede tolk. Er blijken heel wat overeenkomsten te zijn, maar toch ook enkele belangrijke verschillen. Zo bestaan er in Litouwen enkel collectieve overeenkomsten op ondernemingsniveau. Er is geen collectief overleg op sector- of nationaal niveau. Verder voorziet de wet collectief overleg in enkele ondernemingen, maar in heel wat ondernemingen is de vakbond niet vertegenwoordigd, en kan de werkgever dus eigenhandig beslissen. De werkgever heeft vrije keuze welke gegevens hij doorgeeft aan de werknemers. Daarna gaf Yves een presentatie over het collectief overleg in België. Bram vertelde daarna hoe de onderhandelingen bij Poco Loco in de praktijk verlopen. “we vragen altijd meer dan we willen, want we krijgen toch altijd minder dan we vragen.”

Daarna kwamen we nog terug op de discussie van gisteren over waarom bepaalde jongeren geen lid willen worden van de vakbond. Jeroen bracht verslag uit van de Belgische discussie. Nogal wat jongeren vinden het lidmaatschap te duur. Zeker in sectoren zonder syndicale premie is het soms moeilijk om mensen te overtuigen. Ze vinden het persoonlijk voordeel te beperkt, en voor het collectieve alleen willen ze niet betalen. Ook zijn sommigen reeds tevreden met de behaalde resultaten. De vakbond kampt bij heel wat jongeren met een imagoprobleem. Verder maakt de vakbond veel te weinig gebruik van nieuwe technologie en nieuwe media.
 
 
Onze Litouwse collega’s ondervinden dezelfde problemen, vertelde Gediminas. Bovendien zijn er heel wat werkgevers die manieren zoeken om lidmaatschap van de vakbond af te straffen. Er zijn ook redelijk wat ‘oude’ delegees die geen plaats vrijmaken voor de jongere generatie. Ze moeten hun vakbondswerk ook in hun vrije tijd doen, wat toch een groot engagement vraagt.

Na de middag was het tijd voor een klein ‘spel zonder grenzen’. De Litouwers zijn nogal basketbalgek. De Belgische ploeg maakte dan ook weinig kans. Toch konden Jeroen, Kevin en Dimitri enkele mooie punten scoren. Bij het volgende spel brachten we het er beter van af. We moesten met vieren op twee skilatten gaan staan, en sneller dan de andere ploeg de eindmeet bereiken. De eerste Belgische ploeg deed het iets minder, met een massale valpartij tot gevolg. Maar de tweede ploeg spurtte vlot naar de overwinning. Ondertussen scheen het zonnetje volop, en was het tijd om nog eens in het meer te duiken.

We sloten de dag af met een boottochtje op het meer. We bezochten het kasteel van Trakai. Dit kasteel werd gebouwd om de Christelijke kruisvaarders buiten te houden. Gelukkig mochten wij wel binnen. Vanavond is het weer basketbal op tv. Ondertussen bloggen wij wat en bekijken de zonnige foto’s van vandaag.