De kunstwereld is een blanke wereld. Tijdens de les kunstgeschiedenis zag Johan Ojo vooral kunstwerken met blanke gezichten. Als er al zwarten opdoken, kwamen ze hoogstens even water brengen. Zwarte kunstenaars of kunstwerken met bruine gezichten zijn amper bekend. Johan Ojo wilde daar verandering in brengen.

Als kind was Ojo altijd al in kunst geïnteresseerd. Daarom ging hij studeren aan de kunstschool Sint-Lukas in Brussel. In zijn schilderijen probeert hij zijn levensfilosofieën, vragen en observaties te verwerken

“Ik wil dat zwarte kinderen naar kunstwerken kunnen kijken en zichzelf zien”, vertelt Ojo. Hij heeft een blanke moeder en een Nigeriaanse vader. “Ik ben een mengeling van twee culturen, ik wil dus de westerse technieken die ik hier geleerd heb, gebruiken om mijn werken vorm te geven.”

Ojo is opgegroeid in België. Op zijn twaalfde ging hij voor de eerste keer naar Nigeria. “Ik heb toen ontdekt dat ook Afrika een rijke kunstgeschiedenis heeft”

Inspiratie

“Ik ben nog altijd aan het groeien, maar ik bestempel mijn kunst als een mengeling van realisme, symbolisme en surrealisme”, vertelt Ojo. Zijn inspiratie komt vooral uit oude Afrikaanse kunsten, de Vlaamse primitieven en kunstenaars zoals Alphonse Mucha en Gustav Klimt. In zijn kunstgalerij D’OJOS kun je zijn werken bezichtigen.

Talent en lef heeft deze levenslustige jongeman zeker, want naast zijn kunst maakt hij ook muziek en is hij bezig aan zijn eerste stripverhaal.

Begin 2010 heeft hij nog samengewerkt met twee ander kunstenaars. “Met als thema vuur en mythologie hebben we samen een gigantisch kunstwerk gemaakt. Ik werk graag met ander mensen samen, het geeft een andere dimensie aan je werk.”

Zijn advies voor jongeren die ook iets willen bereiken? “Gewoon je eigen ding doen, in jezelf geloven en vooral niet opgeven.”

Een tentoonstelling van zijn kunstwerken loopt nog tot 23 april in “den Tip”, Van den Hautelei 79, 2100 Deurne.

© 2010 – StampMedia – Lisa A. May