De wekelijkse tv-kritiekrubriek van Joël de Ceulaer in de Standaard is doorgaans de moeite om lezen, ook al durft de journalist er wel eens met de voeten vooruit tegenaan gaan. Maar vandaag lijkt zijn stuk eerder op karaktermoord dan op wat anders. Slachtoffer van dienst is professor Paul Verhaeghe, die onlangs nog het boek ‘Identiteit’ publiceerde, waarin hij de destructieve impact van neoliberalisme op de samenleving en de gezondheid van veel mensen aanklaagt.

De Ceulaer maakt doelbewust gebruik van het genre waarin hij schrijft – de “jennende”  column – om het gedachtengoed van Verhaeghe effenaf belachelijk te maken. Dat is laag, want Verhaeghe kan zich niet verweren tegen dit soort stukken door gebruik te maken van hetzelfde – column – genre. De Ceulaer gaat hier over de schreef, net zoals Jan Denys een paar weken geleden, toen die nogal gratuit stelde dat Verhaeghe’s wereldbeeld “biased” is – het profiel van de mensen die bij de prof langskomen op consultatie, zou bijna uitnodigen tot een pessimistische visie, volgens de Randstad expert.

Dat De Ceulaer pakweg Marc Reynebeau, Tom Heremans of Jo Van Damme op deze manier aanpakt, voor ons niet gelaten, die mensen kunnen zich efficiënt verweren tegen dit soort aanval, en De Ceulaer op hun beurt door de mangel halen. Die drie DS-redacteurs lijken overigens, in tegenstelling tot De Ceulaer, wél de grens te kennen tussen ‘ironiseren’ en ‘denigreren’.

Als je dan toch Verhaeghe wil aanvallen omdat zijn discours over de samenleving je niet aanstaat, doe je dat mijns inziens best in een beargumenteerd artikel, of in een rechtstreeks gesprek van man tot man – zoals bv. gebeurde in het erg lezenswaardige tweegesprek tussen Paul de Grauwe en Paul Verhaeghe een paar weken geleden, in DS weekend.

Maar misschien komt dat nog?