Relevatie

Belgen staan er bovendien om bekend niet fanatiek te zijn, zodat op uitnodiging van de concertorganisatie de Amerikaan Ambrose Akinmusire na de openingsact met De Beren Gieren, deze topdag verder mocht inblazen waarna het de beurt was aan de Londense saxofoniste, Nubya Garcia, die het talrijk opgedaagde jeugdig publiek – wat onverwacht trouwens – erg snel meer dan laaiend enthousiast kreeg met haar indringende puur vrouwelijke sound. Ze kreeg een lang warm applaus en opgetogen kreetjes van voldoening toegewezen, dit met de gemoedelijke instemming van de oudere jazzrakkers onder ons, die haar benoemden tot dé grote relevatie van Jazz Middelheim 2019.

Danspasjes

Dat er die dag zoveel jongeren aanwezig waren is te danken aan De Beren Gieren die jazzmuziek briljant combineren met hun typische psychedelische rock en hun kunstgrepen handig uitspelen met elektronica fors versterkt door basklanken en veel drums. Het trio creëert hierdoor een aanstekelijke soundkleur die hier en daar enkele aanwezigen zelfs kon verleiden tot het plegen van een voorzichtig danspasje wat op Jazz Middelheim vrij uitzonderlijk voorkomt.

Flair

De onbetwistbare publiekstrekker bij uitstek die zaterdag is echter toe te schrijven aan de band rond drummer Lander Geyselinck die met STUFF door jazzkenners omschreven wordt als de pionier van de hedendaagse nieuwe jazzscene en succes oogst bij zowel de jonge als de oudere generatie jazzliefhebbers. Ook hier kruist jazz zich schaamteloos met funk, hiphop en elektronische toonmozaïek, uitgevoerd door muzikanten die hun begaafdheid meesterlijk uitspelen met een schijnbaar vanzelfsprekende flair, zoals alleen gedreven kunstenaars dat kunnen opbrengen.

Avontuurlijk

Veel bijval was er ook voor het Brussels viertal Bombatz dat zich aandiende met een meer dan eigenzinnig gestuurde popachtige jazz waarbij de zanger stemvervormers gebruikte en afweek van de melodielijn, dit terwijl de band zich aan de regels probeerde te houden. Het effect resulteerde in een avontuurlijke cadans waarbij het publiek het moeilijk kreeg om stil te blijven zitten.

Funky

De big band van Louis Cole tenslotte mocht de hoofdacts afsluiten met superfunky popnummers gebracht op een MIDI-keybourd, waarbij de band jazzthema’s aanbracht met een wat gekke soundtrack jazzeffecten die je best niet te au-sérieux hoefde te nemen. Maar dat was dan ook niet de bedoeling. In de Club stage later nog kwamen De Bondgenoten rond Stuff-drummer Lander Gyselinck en de pianist van De Beren Gieren, Fulco Ottervanger uiteindelijk hun ding doen met inspirerende improvisaties en experimentele pure jazzklanken. En ja hoor. Hun missie was meer dan geslaagd. De nieuwe generatie Belgische jazzmuzikanten heeft haar metier duidelijk onder controle. En dat kunnen we alleen maar gretig toejuichen toch.