Componist en saxofonist John Zorn was vorig jaar al te gast op het festival dat toen een volledige dag aan hem wijdde. Een hoogtepunt, zo bleek, waar hij ondermeer met het Masada Quartet het talrijke aanwezige publiek op de jubileumeditie fel kon beroeren. Vooral de collages met composities uit zijn beroemde album Book of Angels veroorzaakte bij menig jazzliefhebber behoorlijk wat koude rillingen.

Dat was deze keer niet anders. Geflankeerd door bassist Bill Laswell en percussionist Milford Graves sloten ze deze eerste dag van het festival af met een meer dan briljante uitvoering van eigen composities en door het publiek fel gesmaakte improvisaties.

Risicoprogrammatie

Zo kwamen de fans van Coleman hun teleurstelling best te boven. Het trouwe publiek van Jazz Middelheim beseft trouwens dat het festival, omwille van de hoge leeftijd van heel wat jazzmuzikanten, moet werken met een risicoprogrammatie en laat zich dus niet zo snel van slag brengen als één van die oude rakkers moet afhaken.

“Maar toch was ik teleurgesteld,” zegt een verwoed jazzliefhebber me. “Ik ben echt speciaal vandaag voor Omette Coleman gekomen. Ik kreeg het nieuws pas aan de ingang te horen maar toen ik vernam dat John Zorn zijn plaats zou innemen was ik dan weer blij verrast. Want zie je, vorig jaar wilde ik voor hem naar Jazz Middelheim komen. Helaas ging dat niet door omdat ik zelf door ziekte werd geveld. Voor mij kan het dus vandaag niet meer stuk. Ik hoop dat Coleman snel zal genezen en volgende keer naar het park hier kan komen. Dan kom ik zeker terug.”

Walking on the moon

De Brugse pianist en componist Kris Defoort mocht eerder die dag de aftrap geven van de 31e editie van Jazz Middelheim. Het was van 2003 geleden dat Kris Defoort nog op het podium van Jazz Middelheim stond. Reden daarvoor is dat Defoort, naar eigen zeggen, componeren en spelen moeilijk kan combineren.

Dat hij het nog kan bewees hij met het Kris Defoort Trio, dat hij met de muzikanten Lander Gyselinck en Nic Thys vormt. Zij brachten een kleurrijk samenspel dat ze afsloten met het bekende ‘Walking on the moon’ van de Britse rockband The Police. “Het is spijtig dat deze begaafde pianist weer voor een tijd van het podium gaat verdwijnen.”, zegt jazzkenner Karel Van Keymeulen op Klara, “het repertoire zit hem in de vingers en smaakt naar veel meer.”

Dansje

Het tweede optreden werd verzorgd door de gitaarvirtuozen Larry Coryell en Philip Catherine, ondersteund met nog drie andere gitaristen op het podium. Mooi was dit, ietwat geheimzinnig soms, maar dan weer vrolijk en meeslepend. Ze hadden er duidelijk zin in en brachten het publiek bij sommige nummers in een wat uitgelaten sfeer zodat ik hier en daar iemand een heus dansje zag wagen.