Met deze controversiële en dodelijke vangst wil Japan zogezegd uitzoeken hoeveel walvissen er duurzaam zouden kunnen worden gevist, zonder dat het mariene ecosysteem van de Antarctische Oceaan (de zeeën rond de Zuidpool) daardoor verstoord zouden geraken.
“We kijken niet enkel naar de walvissen, ook naar het krill1 waarmee ze zich voeden en naar de hele situatie na de vangst”, zei Joji Morishita, Japans woordvoerder van de International Whaling Commission (IWC) op 8 december tijdens een persconferentie in Tokio.
Wetenschappelijk belang niet aangetoond
De Japanse walvisvloot is op 1 december 2015 voor de eerste keer opnieuw uitgevaren nadat Japan het walvisvangst in maart 2014 moest stopzetten van het Internationaal Gerechtshof (ICJ). Volgens het hof had het Japanse Jarpa II-programma, dat 850 dwergvinvissen, 50 vinvissen en 50 bultruggen wilde vangen, niet enkel wetenschappelijke doeleinden, zoals bepaald in het Internationaal Verdrag voor de regeling van de walvisvangst. Deze conventie bepaalt dat landen onder bepaalde strikte voorwaarden walvissen mogen doden voor wetenschappelijk onderzoek.
Volgens de nieuwste plannen, die reeds van november 2014 dateren, werd het aantal te vangen dwergvinvissen tot een derde herleid van het geplande aantal, tot 333 stuks. Volgens Morishita werd zo rekening gehouden met de criteria die het ICJ oplegt en met de tekst van het eerdere verbod die stelt dat bepaalde “steekproeven niet onredelijk zijn in relatie tot de onderzoeksdoelen”.
Een wetenschappelijk comité van het ICW onderzocht de nieuwe plannen en bereikte geen consensus over het totale programma. In een bijlage van hun verslag dat dateert van juni 2015, zat ook een verklaring die ondertekend werd door 44 wetenschappers uit 18 landen. Die verklaring stelt dat ze “de noodzaak van het dodelijke onderzoek voor de wetenschap niet aangetoond werd.”
Bron: Japan resumes Antarctic whale hunt, bucking pressure
1 Krill is een verzamelterm voor garnaalachtige ongewervelden die behoren tot de orde Euphausiacea. De larven van de Euphausiacea vormen een belangrijk deel van het zoöplankton in de oceanen rond de Noord- en Zuidpool. Het woord is afkomstig uit het Noors waar het een term was voor vislarven (WikiPedia)
